دو اصطلاح شناسایی و اجرا، معمولاً با هم مطرح می شود و این تصور پیش می‌آید که این دو واژه ی مستقل به نوعی به یکدیگر متصل هستند اما در حقیقت این دو واژه ی مستقل از یکدیگرند و حالتی قابل تصور است که رأی‌ داوری شناسایی شود ولی اجرا نگردد. می توان گفت ، وجود شناسایی متضمن اجرا نیست. اما اگر رایی به اجرا برسد حتما شناسایی هم شده است. به همین جهت لازم است تا تفکیک این دو اصطلاح از هم را بشناسیم.

 

اکثر کنوانسیون های بین‌المللی که تا به حال در این زمینه به تصویب رسیده اند به شناسایی و اجراهردو واژه اشاره کرده‌اند. در بند اول از ماده ی یک کنوانسیون نیویورک ۱۹۵۸ آمده است: «این کنوانسیون نسبت به شناسایی و اجرای آرای صادره در سرزمین کشوری غیر از کشور محل در خواست شناسایی و اجرا اعمال می شود.» یا در کنوانسیون ژنو ۱۹۲۷ آمده است:

 

«در قلمرو دول معظم متعاهدی که این کنوانسیون اعمال می شود، رأی‌ داوری صادره متعاقب موافقتنامه ناظر به اختلافات موجود یا آتی … مشمول پروتکل ژنو… الزام آور شناخته شده و اجرا خواهد گردید.»

 

برخی از مفسرین به کار بردن واژه ی «یا» بین دو اصطلاح شناسایی، اجرا در متن کنوانسیون ژنو را ناظر بر تفکیک این دو اصطلاح از هم دانسته اند. در ادامه، توجه ‌به این نکته ،جای تردیدی برای این تفکیک وجود ندارد. (Rubino-Sammartano, 1990, 483) باز در ماده ی سه از کنوانسیون نیویورک هم مقرر شده ست:

 

«هر کشور متعاهد باید آرای داوری را الزام آور بشناسد…» و در جا به جای کنوانسیون نیویورک که یکی از مهم ترین اسناد اجرای آرا داوری است مفهوم شناسایی در کنار اجرا ذکر شده است. بند یک از ماده ی چهار، بند یک و دوم از ماده ی پنج، بند سوم از ماده ی یک … از جمله ی موادی هستند که هر دوی این اصطلاحات شناسایی و اجرا در کنار هم به کار رفته است. شاید تنها مورد استثناء در کنوانسیون نیویورک را بتوان در ماده ی شش مشاهده کرد که بر اساس متن فقط تصمیم به اجرای رأی‌ (و نه تصمیم به شناسایی رأی‌) در صورت در جریان بودن درخواست تعلیق یا ابطال آن در کشور مبداء قابل توقیف است. بدین صورت در دیگر موارد با مسئله شناسایی و اجرا به طور یکسان رفتار شده است. (Van Den & Albert, 1981, 243) در صدر ماده ی سه که پیشتر هم به آن اشاره شد به تعهد هر کشور برای شناسایی رأی‌ داوری اشاره می‌کند و اعلام می‌دارد که هر دولت متعاهد باید رایی را که مشمول کنوانسیون است را الزام آور بشناسد.

 

در میان اسناد بین‌المللی مربوط به اجرای آرای داوری ،کنوانسیون واشنگتن ۱۹۶۵ که راجع به حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری بین دولت‌ها و اتباع دول دیگر است متذکر می شود که رأی‌ صادره از کشورهای متعاهد دیگر را، مانند حکم نهایی آرا دادگاه های کشور خود بپذیرد و همان گونه با احکام خارجی رفتار نماید و آن را الزامی بشناسد. شاید هم به همین دلیل است که مفسرین حقوقی براین اعتقاد هستند که کنوانسیون واشنگتن ۱۹۶۵ در جهت تمیز شناسایی به عنوان یک امر قهری از اجرا (که قهری نیست) در زمینه آرای داوری مرکز حل اختلافات سرمایه گذاری حرکت مؤثری ‌کرده‌است. (Giardina, 1998, 14-15) در واقع این مفسرین بر این نظر هستند که، شناسایی رأی‌ در این متن در ماده ی ۵۴ بند یک به دست می‌آید و در بند دوم ماده ی اخیر، کپی مصدق رأی‌ به دادگاه صالح تنها به منظور استفاده از رأی‌ این نهاد، نزد دادگاه مذبور در صورت لزوم، تسلیم می شود. این تسلیم کپی رأی‌ تأیید شده به وسیله ی دبیر کل، مغایرتی با ماهیت قهری شناسایی ندارد.

‌بنابرین‏ اجرای رأی‌ در این نهاد هم بر اساس شناسایی قهری رأی‌ صورت می‌گیرد. که البته طرق اجرای احکام در کشور محل درخواست رأی‌ همان طرق معمول اجرای احکام دادگاه ها در همان کشور، خواهد بود. (Giardina, 1998, 14-15)

 

خوب است در ادامه ی این بحث به نظر قانون نمونه آنسیترال که در ضمن الهام بخش قانون داوری تجاری ایران هم بوده نگاهی داشته باشیم: در متن قانون نمونه در بند یک ماده ی ۳۵ به لازم الاجرا بودن رأی‌ داوری صرف نظر از اینکه از چه کشوری صادر شود اشاره می شودو در ادامه همین ماده به ماده ۳۶ همین قانون اشاره می شود که «شناسایی یا اجرای رأی‌ داوری را صرف نظر از کشور محل صدور صرفا در موارد زیر می توان رد کرد…». ‌بنابرین‏ قانون نمونه هم اصطلاحات شناسایی و اجرای رأی‌ داوری را از یکدیگر منفک ‌کرده‌است.

 

گفتار سوم- هدف از تفکیک، «شناسایی از اجرا» در اسناد بین‌المللی داوری

 

دو واژه شناسایی و اجرا حکایت از دو وضعیت متفاوت برای آرای داوری خارجی است، در حالی که این وضعیت برای آرا داوری داخلی فقط در اجرای رأی‌ مطرح می شود. به طور کل شناسایی برای زمانی است که دادگاهی رأی‌ داوری را به درخواست محکوم له قبول کرده و دستور اقدام برای اجرای آن را نظیر توقیف اموال محکوم علیه به همان صورت (طریق) اجرای حکم یک دادگاه صادر می‌کند. به اختصار به چند فایده ی تفکیک شناسایی از اجرا اشاره می‌کنیم:

 

الف- شاید این گفتار خالی از لطف نباشد در خصوص شناسایی بگوییم یک سپر دفاعی در مقابل طرح دعوای جدید در دادگاه در همان موضوع رسیدگی شده است. اما اجرا اساسا یک اقدام اجرایی برای اجبار محکوم علیه به انجام تعهدات مندرج در رأی‌ است.مثل زمانی که محکوم علیه باید مالی را تسلیم کند یا کاری را انجام دهد و معمولا این زمانی است که محکوم علیه رأی‌ داوری حاضر به انجام داوطلبانه ی این تعهدات نشده است. حال برای انجام این تعهدات به ضمانت اجرایی قانونی نیاز است تا احکام مقرر در رأی‌ را به اجرا در آورد. مسئله ی شناسایی و اجرا پس ازخاتمه ی داوری مطرح می شود به همین جهت هم تحت شمول اختیارات حاکمیت هر کشور قرار دارد و این حاکمیت هر کشور است که برای اجرای آن حتی از قدرت اجبار کننده هم برای وادار کردن محکوم علیه رأی‌ کمک می‌گیرد. وجود کنوانسیون ها و اسناد بین‌المللی در زمینه داوری تجاری موجب شده است تا عملکرد یکنواختی در قوانین ملی حاکم بر رسیدگی دادگاه ها در خصوص شناسایی و اجرا آرای داوری بین‌المللی ایجاد گردد.

 

ب- شناسایی در واقع پیش فرض اجرا است. اما جایی که به اجرا اشاره می شود الزاماً این اجرا شناسایی را هم در بر می‌گیرد. در اغلب مواردی که صحبت از اجرا می شود، شناسایی در آن مفروض است. با این تفاصیل رایی که اجرا می شود حتما شناسایی شده است اما ممکن است رایی که شناسایی شود اجرا نگردد^[۳].

 

اجرای رأی‌ برای محکوم له رأی‌ به منزله ی یک حربه است که با بهره گرفتن از قدرت و اختیارات دولت محل درخواست اجرای رأی‌ طرف محکوم علیه را وادار به اجرا کند. (Redfern & Hunter, 1999, 10-12)

 

ج- اجرای اختیاری نیازی به مداخله ی مقامات اجرایی ندارد اما چنانچه حالت اجباری باشد نیازبه اقدامات قضایی پیش می‌آید.

 

د- بعضی از آرا خصیصه اجرایی ندارند مانند آرایی که صرفا جنبه ی اعلامی دارند. در این صورت موضوع اجرا اساسا ‌در مورد آن ها مطرح نمی شود. در حال که شناسایی آن ها شاید الزامی باشد.

 

هدف: بررسی راه‌های تغییر باورهای منفی در کودکان و آشنایی والدین با روش‌های برخورد مناسب با چهار هدف رفتار نادرست.

 

محتوا: در این جلسه با توجه به موضوعات و آموزش‌های جلسه قبل که در خصوص بررسی روش اهداف رفتار نادرست در کودکان آورده شده بود به والدین چهار راه تغییر باورهای منفی در نوجوانان و راه‌هایی که والدین می‌توانند اعمال نمایند در رابطه با نوجوانان آموزش داده خواهد شد.

 

برای تغییر باورهای نادرست نوجوانان باید ‌به این نکته توجه داشته باشیم که به زور نمی‌توانیم رفتار نوجوان‌ها را تغییر بدهیم و بهترین طرز برخورد با رفتار منفی نوجوان این است که بدانیم نوجوان از ما چه واکنشی را انتظار می‌کشد و بعد آن واکنش را کنار بگذاریم

 

جلسه پنجم: آشنایی با مهارت‌های ارتباطی مؤثر با کودکان.

 

هدف: پیدا کردن و آشنایی با مؤلفه‌های ارتباط مؤثر و تسهیل در برقراری ارتباط بین اعضای خانواده.

 

محتوا: در این جلسه مؤلفه‌های ارتباط مؤثر بین والدین و نوجوانان مطرح خواهد شد، بعضی از مؤلفه‌های آموزنده. صحبت کردن دقیق و محترمانه اعضا با یکدیگر، خوب گوش دادن، گوش دادن انعکاسی ‌و تماس چشمی.

 

جلسه ششم: دلگرم سازی و بالا بردن عزت نفس.

 

هدف: اهمیت دلگرم سازی در روابط والدین و کودکان، همچنین راه کارهایی که باعث ایجاد و افزایش دلگرمی در خانواده می‌شود مورد تبیین قرار گرفت.

 

محتوا: برای توضیح مفهوم دلگرمی ابتدا از شرکت کنندگان خواسته شدتا هر یک نظر خود را ‌در مورد این مفهوم بیان کنند و بعد خود مشاور تعریف نمود؛ تشریح راه‌های دلگرمی دادن، بیان ده روش برای تشویق کردن نوجوان‌ها.

 

جلسه هفتم: ارتباط،گوش دادن.

 

هدف:آشنایی با روش‌های گوش دادن فعال در خانواده.

 

محتوا : در جلسه هفتم ‌در مورد اینکه مسأله از آن کیست صحبت کردیم بعضی از مسایل و مشکلات خاص نوجوان‌هاست و اگر پدر و مادر به اصرار بخواهند مسئولیت مسائل نوجوان‌ها را به عهده بگیرند در آن‌ ها تولید وابستگی و یا سرکشی کنند و مانع از این می‌شوند که آن‌ ها مسئولیت مشکلات خود را متقبل گردند. گوش بدهید، با بدن خود نشان بدهید در حال گوش دادن هستید، باید به سمت جلو خم شوید، نزدیک فرزند خود بنشینید.کارهای دیگر را کنار بگذارید. به فرزندتان نگاه کنید. به او کامل توجه کنید. در این جلسه همچنین ‌در مورد موانع ارتباطی در رابطه مادر-نوجوان صحبت شد.

 

جلسه هشتم: ابراز احساس.

 

هدف: آشنایی و استفاده از روش های ابراز احساس(من-پیام به جای تو-پیام)

 

محتوا: در جلسه قبل توضیح دادیم که چگونه به ابراز احساس از ناحیه نوجوان گوش کنیم در این جلسه به روش‌هایی اشاره می‌کنیم که به کمک آن می‌توانیم احساسات خود درباره رفتار نوجوانمان را بیان کنیم

 

پیام من به جای پیام تو

 

 

 

 

 

 

من-پیام تو- پیام وقتی آشپزخانه را تمیز نمی‌کنی،مأیوس می‌شوم. تو نمی‌توانی آشپزخانه را تمیز کنی؟من که مستخدم تو نیستم!

تو-پیام نوجوان را تحقیر می‌کند.سرزنش آمیز و انتقاد کننده اند؛ وتولید خشم، رنجش، خجالت و احساس بی ارزش بودن ‌می‌کنند. نوجوان ها ممکن است عبارتی نظیر تو بی ملاحظه ای «را نشانه نداشتن ارزش شخصی قلمداد کنند.

 

استفاده از من-پیام، احساس و نگرانی ما را مخابره می‌کند و شرایطی فراهم می‌سازد که نوجوان به احساسات ما بها دهند؛ و نشان می‌دهیم که خود ما مسئول احساساتمان هستیم و به جای اینکه بگوییم» تو مرا ناراحت می کنی« می گوییم»احساس ناراحتی می کنم«

 

جلسه نهم: رشد مسئولیت، نتایج طبیعی و منطقی آن.

 

هدف:آشنایی با نتایج منطقی و طبیعی و آشنایی و استفاده از پیامد به جای مجازات یا تنبیه.

 

محتوا: پیامدهایی که خود به خود و پس از انجام دادن عمل پیش می‌آیند، پیامد طبیعی هستند.

 

جلسه دهم: جمع بندی، مرور و نتیجه گیری

 

هدف: جمع بندی و نتیجه گیری و گزارش والدین در خصوص تغییرات ارتباطی و آشنایی با دیدگاه های مطرح شده مادران.

 

محتوا: در ابتدای جلسه،تکلیف جلسه قبل اعضاء بررسی خواهد گردید و تبادل نظری بین اعضاء در رابطه با موارد یادداشت شده ی هر فرد صورت خواهد گرفت. سپس مباحث جلسات قبلی جمع بندی می شود و به اعضاء توضیح داده خواهد شد که با کاربرد صحیح مهارت هایی که در این جلسه ها آموخته اند، می‌توانند ارتباط بهتری با فرزندان نوجوانشان داشته باشند سپس به سؤال های اعضای گروه پاسخ داده خواهد شد، و با اعضای گروه آخرین جلسه، مورد مرور و ارزیابی قرار می‌گیرد و سپس اعضاء نظرات و پیشنهادات خود ‌در مورد جلسات را به صورت کتبی و شفاهی مطرح کردند.

 

روش تحلیل یافته ها

 

جهت انجام محاسبات آماری وتجزیه و تحلیل داده ها از روش‌های آماری زیر استفاده گردید: ۱٫روش‌های آمار توصیفی: میانگین، انحراف معیار و حداقل و حداکثر نمره‌های افراد گروه‌های آزمایش و کنترل در متغیر مورد مطالعه.

 

۲ .روش‌های آمار استنباطی: جهت تحلیل دو فرضیه اول پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) استفاده شد.

 

 

 

 

 

فصل چهارم

 

یافته های پژوهش

 

 

 

مقدمه؛ در این فصل تجزیه و تحلیل داده ­ها در دو بخش توصیفی و استنباطی صورت ‌می‌گیرد. در بخش توصیفی جدول فراوانی، درصد و شاخص­ های توصیفی متغیرهای پژوهش یعنی میانگین و انحراف استاندارد در قالب جدول ارائه شده است. در بخش استنباطی ‌نیز برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شده است و قبل از اجرای آن پیش شرط استفاده از تحلیلات پارامتریک و به ویژه تحلیلات کوواریانس نیز به کمک آزمون‌های آزمون کولموگروف اسمیرنوف و لون بررسی شد.

 

بخش اول، یافته ­های توصیفی؛

 

جدول شماره دو وضعیت سنی والدین شرکت کننده پژوهش به تفکیک برای گروه آزمایش و گروه گواه را مشخص می‌کند. ارائه­ این اطلاعات نیز به دلیل نشان دادن همتای تقریبی گروه ­های پژوهش است.

 

جدول ۲ مشخصات سنی مادران گروه گواه و آزمایش

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گروه تعداد حد اقل حد اکثر میانگین انحراف استاندارد گروه آزمایش ۱۲ ۳۱ ۴۵ ۳۹٫۷۱ ۵٫۲۲ گروه گواه ۱۲ ۳۰ ۴۵ ۳۷٫۲۱ ۴٫۱۱

هر گروه متشکل از ۱۲ نفر است. اطلاعات مربوط سن مادران نشان می‌دهد که گروه ها از نظر شرایط سنی تفاوت چندانی با هم ندارند. میانگین سنی گروه آزمایش ۳۹٫۷۱ و گروه گواه ۳۷٫۲۱ سال است. نمودار شماره­ ۱ و ۲ نیز اطلاعات مربوط به تعداد فرزندان و سطح تحصیلات مادران گروه آزمایش و گروه گواه را نشان می‌دهند. ۴۲% مادران گروه گواه تحصیلاتشان در سطح ابتدایی، ۳۴ در صد راهنمایی،و دوره های متوسطه، دیپلم و لیسانس و بالاتر هرکدام ۸ درصد است. در بین مادران گروه آزمایش نیز ۲۲ درصد تحصیلاتشان در سطح ابتدایی،۳۶ درصد راهنمایی، ۱۴ درصد دبیرستان، ۲۱ درصد دیپلم و ۷ درصد نیز لیسانس و بالاتر بودند.

 

1. 1. ماده ۹-۱ اصول مؤسسه‌: ۱- طرفین ملزم به رعایت هر عرف تجاری توافق شده و هر رویه ای هستند که بین خود برقرار ساخته اند.۲- طرفین ملزم به رعایت عرفی تجاری هستند که در تجارت بین‌المللی، از سوی طرفین در تجارت خاص مورد نظر، به طور گسترده ای شناخته شده است و به طور منظم رعایت می شود، مگر در موردی که اعمال چنان عرفی غیرمتعارف باشد. ↑

   

 

1. 1. کاتوزیان، جلد سوم، صفحه های ۱۳۳-۱۳۰٫ ↑

 

1. 1. ماده ۷-۱ اصول مؤسسه‌: ۱٫ در تجارت بین‌المللی، هر طرف قرارداد باید مطابق با حسن نیت و معامله منصفانه اقدام کند. ۲٫ طرفین نم ‌می‌توانند این تکلیف را مستثنا یا محدود کنند. ↑

 

1. 1. 1. ماده ۸-۴-۷ اصول مؤسسه‌: ۱٫ طرف مسئول عدم اجرای تعهد، مسئول آن قسمت از صدمه وارده بر طرف زیان‌دیده که با اقدامات معقول و متعارف طرف زیان‌دیده ممکن بود تقلیل داده شود، نیست. ۲٫ طرف زیان‌دیده مستحق است هر هزینه ای را که به طور متعارف در تلاش برای تقلیل صدمه متحمل شده است، دریافت کند. ↑

   

 

1. 1. اخلاقی و امام، ۱۳۹۳، ص ۱۹۴٫ ↑

 

1. 1. ماده ۴-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. قواعد عمومی قراردادها، جلد سوم، صفحه های ۱۵۴-۱۵۱ قسمت شرط نتیجه. ↑

 

1. 1. قواعد عمومی قراردادها، جلد سوم، صفحه های ۱۵۷ قسمت شرط فعل. ↑

 

1. 1. اخلاقی و امام، ۱۳۹۳، ص ۱۹۵٫ ↑

 

1. 1. ماده ۷-۱-۷ اصول مؤسسه‌: ۱٫ عدم اجرای تعهد از سوی یک طرف قرارداد، در صورتی معذور است که طرف مذبور ثابت کند عدم اجرای تعهد به دلیلِ وجودِ مانعی فراتر از کنترل وی بوده و در زمان انعقاد قرارداد، به طور متعارف انتظار نمی رفته است که مانع مذبور ب ه حساب آورده شود یا از آن یا از نتایج آن اجتناب شود یا بر آن مانع یا نتایج آن غلبه شود. ۲٫ در صورتی که مانع فقط موقتی باشد، عذر (قوه قهریه )، با در نظر گرفتن اثر مانع مذبور بر اجرای تعهدات قراردادی، برای مدت زمانی متعارف قابل قبول خواهد بود. ۳٫ طرفی که در اجرای تعهداتش کوتاه می‌کند، باید اخطاری مبنی بر وجود مانع و اثر آن بر توانایی وی برای اجرای تعهداتش، به طرف دیگر بدهد . اگر در مدت زمانی متعارف، پس از اینکه طرف مسئول عدم اجرا از وجود مانع آگاه شده یا بایستی از آن آگاه می شده است، طرف دیگر اخطار مذکور را وصول نکند، وی مسئول خسارات ناشی از عدم وصول است. ۴٫ مفاد این ماده به هیچوجه یک طرف قرارداد را از اجرای حق خود برای خاتمه دادن به قرارداد یا خودداری از اجرا یا درخواست بهره در قبال پولی که موعد پرداختش رسیده است، منع نمی کند. ↑

 

1. 1. اخلاقی و امام، ۱۳۹۳، ص ۱۹۶٫ ↑

 

1. 1. ماده ۵-۱-۵ اصول مؤسسه‌. ↑

 

1. 1. اخلاقی و امام، ۱۳۹۳٫ ↑

 

1. 1. بند الف از ماده ۵-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی: طریق بیان تعهد در قرارداد. ↑

 

1. 1. بند ب از ماده ۵-۱-۵ اصول مؤسسه‌: مبلغ قراردادی و سایر شروط قرارداد. ↑

 

1. 1. بند ج از ماده ۵-۱-۵ اصول مؤسسه‌: میزان مسئولیت ناشی از خطری که به طور معمول در دستیابی به نتیجه مورد انتظار ذی مدخل است. ↑

 

1. 1. اخلاقی و امام، ۱۳۹۳، ص ۱۹۹٫ ↑

 

1. 1. بند د از ماده ۵-۱-۵ اصول مؤسسه‌: قابلیت طرف دیگر بر تأثیرگذاری بر اجرای تعهد مورد نظر. ↑

 

1. 1. ماده ۶-۱-۵ اصول مؤسسه‌. ↑

 

1. 1. بند اول از ماده ۷-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. بند دوم از ماده ۷-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. بند سوم از ماده ۷-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. بند چهارم از ماده ۷-۱-۵ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. ماده ۵۵ کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا: هرگاه قرارداد به نحو صحیح منعقد شده باشد ولی ثمن به طور صریح یا ضمنی تعیین نشده یا مقرراتی برای تعیین آن وضع نگردیده باشد، در صورت فقدان هر گونه دلیل مخالفت، چنین فرض می‌شود که طرفین به طور ضمنی بر روی ثمنی که عموماً در زمان انعقاد قرارداد برای چنان کالای فروخته شده ای که در اوضاع و احوال مشابه در تجارت مربوطه رایج است توافق کرده‌اند. ↑

 

1. 1. ماده ۷-۱ اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی: ۱٫در تجارت بین‌المللی، هر طرف قرارداد باید مطابق با حسن نیت و معامله منصفانه اقدام کند. ۲٫ طرفین نم ‌می‌توانند این تکلیف را مستثنا یا محدود کنند. ↑

 

1. 1. قسمت دوم فصل سوم اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. ↑

 

1. 1. اصول مؤسسه‌، ماده ۸-۳: در صورتی که یک طرف بر اثر تدلیس طرف دیگر، به ا نعقاد قرارداد ترغیب و هدایت شده باشد، می‌تواند قرارداد را ابطال کند . تدلیس شامل بیان یا رفتار یا عدم افشای فریبکارانه اوضاع و احوالی می شود که بر طبق معیارهای متعارف تجاری برای معامله منصفانه، طرف دیگر موظف به افشای آن ها بوده است. ماده ۹-۳: در صورتی که یک طرف با تهدیدهای غیرموجه طرف دیگر، به سوی انعقاد قرارداد کشانده شود، تهدیدهایی که با توجه به اوضاع و احوال، چنان قریب الوقوع و جدی بوده اند که انتخاب متعارف دیگری را برای طرف اول باقی نگذاشته اند، او می‌تواند قرارداد را ابطال کند . یک تهدید بویژه در مو ردی غیرموجه است که فعل یا ترک فعلی که با آن طرف مذبور تهدید شده است، به خودی خود غلط باشد یا استفاده از آن به عنوان وسیل ه ای برای رسیدن به هدف انعقاد قرارداد، خطا باشد. ماده ۱۰-۳: ۱٫ اگر در زمان انعقاد قرارداد، قرارداد یا شرطی از آن، به طور غیرق ابل توجیه، مزیت بیش از حدی به طرف دیگر واگذار کند، طرف اول می‌تواند قرارداد یا شرط منفرد مذبور را ابطال کند. در این مورد باید از جمله به موارد زیر توجه داشت: الف) این واقعیت که طرف دیگر از وابستگی، فشار اقتصادی یا نیازهای اضطراری طرف اول، یا از عدم آمادگی ، جهل، بی تجربگی یا عدم مهارت او در چانه زدن، به طور غیرمنصفانه ای بهره برده است؛ و ب) ماهیت و مقصود از قرارداد. ۲٫ دادگاه می‌تواند بر مبنای درخواست طرفی که حق ابطال دارد، قرارداد یا شرطی از آن را تعدیل کند تا با معیارهای تجاری متعارف در معامله منصفانه منطبق شود. ۳٫ دادگاه همچنین می‌تواند بر مبنای درخواست طرفی که اخطار ابطال را دریافت می‌کند، قرارداد یا شرطی از آن را تعدیل کند مشروط بر اینکه طرف مذبور، بلافاصله پس از دریافت اخطار مذکور، و قبل از اینکه طرف دیگر بر مبنای آن اقدام کرده باشد، او را از درخواست خود آگاه کرده باشد. مفاد بند دوم ماده ۱۳-۳ (پس از اعلام یا اجرای مذبور، حق ابطال از میان می رود و هر اخطارِ ابطالِ قبل از آن، فاقد اثر قانونی م یشود)، بسته به مورد اعمال می شود. ↑

 

1. 1. ماده ۸-۱-۵ اصول مؤسسه‌. ↑