عنوان                                    صفحه

چكیده 1

فصل اول: كلیات

1- كلیات 3

1-1- مقدمه 3

1-2- بیان مسأله 4

1-3- هدف تحقیق 6

1-4- پیشینه‌تحقیق 6

1-5- روش تحقیق 7

1-6- جنبه نوآوری تحقیق 7

فصل دوم: تأثیر شعرا، عرفا و متكلمین قبل از مولانا بر افكار مولانا

2- تأثیر شعرا، عرفا و متكلمین قبل از مولانا بر افكار مولانا 9

2-1- زندگی و آثار و مذهب مولوی 9

2-1-1- زندگی مولوی 9

2-1-2- مذهب مولوی 11

2-1-3- آثار و تألیفات مولوی 12

2-1-4- اندیشه مولوی 13

2-2- تأثیرپذیری مولوی از عرفا و متکلمین قبل از خود 15

2-2-1- تأثیر سنایی بر افکار مولانا در کتب منثور و منظوم وی 18

2-2-2- تأثیر عطار بر افکار مولانا در کتب منثور و منظوم وی 20

فصل سوم: بررسی ایمان در کلام اندیشمندان و عارفان و متکلّمان

3- بررسی ایمان در کلام اندیشمندان و عارفان و متکلّمان 24

3-1- معنا و مفهوم ایمان 24

3-2- ایمان در لسان قرآن و روایات 25

3-2-1- ایمان در لسان قرآن 25

3-2-2-ایمان درلسان روایات 35

3-3-ایمان در اصطلاح 36

3-3-1-ایمان در اصطلاح فلسفه و کلام 36

3-3-2- ایمان در اصطلاح عرفان 39

3-4- درجات ایمان و مراتب آن 40

3-5- توضیح مفهوم درجه و مرتبه وراه رسیدن به بعضی از درجات 45

3-6- دیدگاه متکلمین و اندیشمندان اسلامی در خصوص ایمان 49

3-6-1- محقق طوسی 49

3-6-2- ملاصدرا 51

3-6-3- سید محمد حسین طباطبایی 54

3-6-5- عبدالله جوادی آملی 63

4- ایمان از دیدگاه مولانا 71

فصل چهارم: ایمان از دیدگاه مولانا

4-1- ایمان در اندیشۀ عرفانی مولوی 71

4-2- عشق و ایمان 73

4-3- کشف و شهود وایمان 74

4-4- رابطۀ عقل وایمان 76

4-2- ماهیت ایمان از دیدگاه مولانا 79

4-2-1- ایمان و اقرار زبانی 79

4-2-2- ایمان و انجام طاعات 80

4-2-3- ایمان و تصدیق عقلی 81

4-3- جایگاه ایمان 85

4-4- تصدیق و تسلیم قلبی 86

4-5- اختیاری بودن ایمان 87

4-6- ایمان تقلیدی 90

4-7- ایمان اضطراری 90

4-8- ایمان كه غرض از آن رسیدن به بهشت و نجات از دوزخ است 91

4-9- متعلق ایمان 93

4-10- عوامل ایجابی ایمان 95

4-10-1- تهذیب نفس 95

فصل پنجم: بررسی جنبه‌های ایمان عملی (اصول دین) در اشعار مولانا

 

 

5- بررسی جنبه‌های ایمان عملی (اصول دین) در اشعار مولانا 98

5-1- مثنوی و قرآن 99

5-2- مولانا و وسعت معارف و ژرف‌اندیشی 101

5-3- خداشناسی در مثنوی مولوی 106

5-3-1- خداشناسی توحیدی 106

5-3-2- توحید متحیّرانه 114

5-3-3- خداشناسی ثبوتی 116

5-3-4- توحید افعالی 119

5-3-6- فلسفه و هدف از خلقت 132

5-3-7- شناخت اسمائی و صفاتی خداوند 147

نتیجه‌گیری 173

پیشنهادات 176

فهرست منابع 116

چكیده

مولانا در تصویری كه از ایمان ارائه می‌كند، اقرار زبانی را مساوی با ایمان نمی‌داند بلكه تنها نقش حكایت‌گری برای آن قایل است، به عبارت دیگر از دیدگاه او اقرار زبانی صرفاً شاهد و گواهی بر ایمان است. از نظر مولوی، ایمان اضطراری و ایمانی که غرض از آن رسیدن به بهشت و نجات از دوزخ است و ایمان تقلیدی ایمان واقعی نیست و در این ایمان مؤمن طاعتش معلول به اغراضی است. در حالی كه غرض مؤمن حقیقی، همان محبت الهی است.

در این پایان نامه كه با بهره گرفتن از منابع كتابخانه‌ای نگاشته شده است، بعد از بیان نظرات مختلف دربارة ایمان به بررسی دیدگاه مولانا در این زمینه پرداخته شده است و در این جهت از آراء و نظریات موجود برای تبیین نظریه مولوی استناد گردیده است تا ضمن روشن شدن نظر وی، تطبیق و مقایسه‌ی دیدگاه مولوی با دیگر دیدگاه‌ها نیز انجام گیرد. از نظر مولانا، كسی كه به امید بهشت و ترس جهنم، تسلیم خدا می‌شود، هنوز از خواندن كتاب تقلید فارغ نشده است و چون محبت الهی را نچشیده، و به حكم وظیفه و برای رسیدن به بهشت یا نجات از دوزخ عبادت می‌كند، این عبادت برایش آسان نیست. از نظر وی هر كس بنا به درجه‌ی فهم و تسلیمی كه نسبت به متعلقات ایمان دارد، مؤمن است.

واژگان كلیدی: مولانا، ایمان، مراتب، ماهیت، جایگاه. 

1- كلیات

1-1- مقدمه

به اعتقاد مولانا کسانی‌که از شراب عشق الهی سیراب شده اند، خواه ناخواه ایمانشان درگفتار، کردار واعمالشان ظاهر می شود و نمی توانند که ایمانشان را از دیگران پنهان کنند، یعنی کسی که زندگی مؤمنانه دارد، تمام گفتار وکردارش مؤمنانه است.

اندیشه های عرفانی مولانا برمحورعشق ورزی و «ایمان داشتن» و توکُل به آفریدگار وانفاق وگذشت استوار است وهمه چیز را ازمنظرعشق و دریافت های شهودی ودرونی انسان نگاه می‌کرده است. از نظر مولانا عشق وایمان موهبتی است که قلب مؤمن را آیینه نورخدا ساخته و اورا در برابر حقیقت خاضع می سازد.

ازنظرمولاناآنچه حقیقت وگوهر دینداری است، همانا شوریدگی وسوخته جانی و درد دین است. بنابراین خطایی که ازجانب شخص شوریده وعاشق صادر می شود، چون ازسرصدق وایمان ودرد است، از هزار سخن درست سنجیده‌ وتعاریف دقیق متکلمین وعلمای تنگ نظر ظاهربین که ذره یی از نورایمان وسوز و درد درآن نیست،‌ به مراتب بهتراست. البته مولانا دیدگاه وبینش فقها ومتکلمین را رد نمی کند و می‌گویدکه متکلمین به ما علم گفتار یاد می‌دهندکه چگونه در باب توصیف صفات خداوند، حد آداب سخن گفتن را رعایت کنیم. وفقیه هم به ماعلم رفتار را یاد می‌دهدکه چگونه روزه بگیریم،‌ نماز بخوانیم ویا حج برویم؛‌ ولی اگراین آداب دانی باسوز درون و محبت قلبی وامنیت وآرامش روحی،‌ همراه نباشد، ذره یی ارزش نخواهد داشت.

این پایان نامه بر آن است كه لونی دیگر از الوان درخشان فكر و اندیشه‌ی مولانا را كه چراغ اندیشه‌ی ما و جلالِ دین محمد (ص) است بیان نماید. بر همین اساس برای بررسی موضوع مورد نظر، شاهد‌های فراوانی از مثنوی استخراج شد كه بعد از مطالعه شرح‌های مختلف از دفاتر شش‌گانه‌ مثنوی، تحلیل و بررسی گردید.

در این تحقیق در فصل اول کلیات تحقیق به نگارش درآمده، در فصل دوم تأثیر شعرا، عرفا و متکلمین قبل از مولانا و همچنین زندگی و آثار و مذهب مولوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل سوم ایمان در کلام اندیشمندان و عارفان و متکلمان مورد بحث واقع گردیده است.  در فصل چهارم، ایمان از دیدگاه مولانا و در فصل پنجم مصادیق ایمان در اشعار مولانا به نگارش درآمده است.

 1-2- بیان مسأله

جلال الدین محمد بلخی، مشهور به مولوی در سال 604ه.ق در بلخ به دنیا آمد. پدرش بهاء ولد از معارف و علماء آن شهر بود. قبل از حمله ی مغول، در حالی که کودکی بیش نبود، به همراه خانواده اش از خراسان به سوی مکه رهسپار شدند. چندی بعد سر از قونیه درآوردند و همانجا مقیم گردیدند. در کودکی نزد پدر و محقق ترمذی علوم رایج زمان خویش را فرا گرفت. تا سی و شش سالگی به شیوه‌ی پدرش مجلس می گفت، ولی  ناگهان دیدار او با شمس تبریزی تحوّلی عمیق در روح و جان او برانگیخت و او را از حالت یک زاهد خشک و عبوس به عارفی سوخته و دل آگاه مبدّل نمود. این تغییر حالت خشم شاگردان او را برانگیخت و باعث دوری شمس از وی گردید. نتیجه ی این ملاقات کتاب پرارج مثنوی و دیوان شمس گردید (حقیقت، 1386، ص17).

مثنوی کتابی سرشار از عشق و شور و مستی است و حالت روحی این عارف وارسته از تعلّقات مادّی را به تصویر می کشد. این کتاب از جوانب گوناگون قابل بررسی است، آن‌چنان که تا کنون دانشمندان  و محقّقان بسیاری از دریچه های گوناگون به آن پرداخته اند. آثار و شواهد نشان می‌دهد كه «ایمان» از دیدگاه مولانا یكی از مباحث بسیار مهم و قابل بررسی در مثنوی می‌باشد.

مولانا در تصویری كه از ایمان ارائه می‌كند به هیچ وجه اقرار زبانی را مساوی با ایمان نمی‌داند بلكه تنها نقش حكایت‌گری برای آن قایل است، به عبارت دیگر اقرار زبانی صرفاً شاهد و گواهی است بر ایمان (ربانی گلپایگانی، 1377).

همچنین همانطور كه از اشعار مذكور نیز بر می‌آید از نظر وی عمل نیز نشانة ایمان است و بر ایمان فرد گواهی می‌دهد.

 

 

 

 

این نماز و روزه و حج و جهاد		هم گواهی دادن است از اعتقاد
این زكات و هدیه و ترك حسد		هم گواهی دادن است از سّر خود

استاد فروزانفر در بیان نظر مولانا می‌گوید: «از نظر مولوی اعمال و عبادات و همگی حركات خارجی به نسبت انسان، اعراض‌اند و پایدار نیستند و مقصود از آنها صورت و ملكه نفسانی است كه به واسطة تكرار و دوام عمل در نفس مرتسم می‌گردد و ثابت و پایدار می‌ماند … بنابر این، هر گاه عبودیّت و عشق به حق تعالی تحقق یابد، به ناچار از آثار خارجی، جدا نتواند بود همچنین ایمان و اقرار به نبوت كه صورت نفسانی است از اطاعت. مولانا می‌خواهد بگوید كه ایمان و اعتقاد قلبی، از عمل و اطاعت انفكاك نمی‌پذیرد … و ایمان به منزلة اصل و عمل در حكم فرع و اثر آن است» (فروزانفر، 1367).

جهان داستانی مثنوی مملو از شخصیت‌هایی است كه مولانا از طبقات و اقشار مختلف اجتماعی برمی‌گزیند و آنان را آگاهانه در راستای اندیشه‌ها، دیدگاه‌ها و اعتقادات حكمی، عرفانی و فلسفی خود قرار می‌دهد. مولانا در این جهان سرشار از شور و رمز و راز پادشاهان، نظامیان، بازرگانان، خرده‌كاسب‌ها و عمال دولتی و… به فراخور قصه كاركردی رمزی و استعاری می‌یابند، اگر چه نقش فردی و اجتماعی آنان نیز هرگز از نگاه موشكاف و نكته‌سنج مولانا دور نمی‌ماند. مولانا در بسیاری از قصه های مثنوی با طرح حكایت ها و داستان هایی ساده و عموماً برگرفته از زندگی تودة مردم به رهیافت ها و استنتاج هایی تأمل برانگیز می رسد. ذهن تأویلگر و معناگرای مولانا همواره در پس اشیاء و شخصیت های داستان و امور مادی و محسوس كیفیتی معنوی را جستجو می كند تا خواننده و مخاطب خود را بر خوان معانی رنگینی بنشاند كه شایستة اهل طریقت است. از این رو در جهان پرتب و تاب و رنگارنگ مثنوی با اشیاء و شخصیت هایی زنده و تپنده مواجهیم كه برخلاف صورت متعیّن ومادی خویش راه به رمز و معنا می برند (حقیقت، 1386).

در این پژوهش برآنیم تا نظر، تحلیل‌ها و تقسیمات ایمان را از نظر مولانا در شش دفتر مثنوی به طور مبسوط و همه‌جانبه بررسی نماییم و راهكارهای وی در جهت تحكیم ایمان، مبارزه با آفت‌ها و عوامل آن را بشناسیم.

1-3- هدف تحقیق

توجه به نظریات مولانا در بعد ایمان و انواع و ابعاد آن در مباحث پژوهشی مورد توجه جدی قرار گیرد و ریشه‌یابی نظرات وی در بُعد شریعت و طریقت و به خصوص در بُعد معرفت عینی و ذهنی، می‌تواند جایگاه ویژه‌ای داشته باشد و سرفصلی برای تحقیق و تفحّص در محافل آكادمیكی قرار گیرد تا بتواند این بعد حقیقی و در عین حال واقعی را در اندیشه‌ی مولانا به خوبی تبیین كند. همچنین می‌تواند باعث آشنایی با بخشی از اندیشه‌ی مولانا جلال‌الدین به عنوان شخصیت اثرگذار در تاریخ تصوف اسلامی باشد تا چراغی برافروزد فراروی بشر تشنه‌ی معرفت و زندگی مسالمت‌آمیز حقیقی در تمام جنبه‌های عینی آن. در این تحقیق برآنیم تا موارد زیر را بررسی کنیم:

1. بررسی ایمان در مثنوی مولانا و مقایسه آن با ایمان از منظر متکلمین.
2. بازشناسی ایمان حقیقی و غیر حقیقی از نظر او.
3. دریافت این موضوع که ایمان مورد نظر مولانا و دیدگاه‌های وی در این زمینه تا چه حد قابل پذیرش است.

1-4- پیشینه‌تحقیق

مطالعات و بررسی ها نشان می دهد تا کنون اثر جامع و كاملی درباره دیدگاه های مولانا در خصوص ایمان در مثنوی تألیف نشده است.

یكی از منابع قابل توجه و معتبری كه به دیدگاه مولانا در خصوص ایمان می پردازد، مقاله «ایمان از دیدگاه مولانا» تألیف حقیقت (1386) است. این مقاله به طور كلی با ذكر چند نمونه از ابیات مثنوی به دیدگاه كلی مولانا در خصوص ایمان پرداخته است.

پایان‌نامه حاضر چون به مراتب ایمان و تقسیمات آن می‌پردازد كه از روی تیزبینی و ابتكار عمل مولانا در مثنوی مطرح شده است، كاری بی‌سابقه و كم نظیر است كه هم ایمان و مراتب و معیارهای ایمان را بررسی كرده و سپس دیدگاه یكی از متداول‌ترین مشارب عرفان و تصوف را  در این خصوص می‌شناساند و راه‌های تعمیق و تحكیم آن را بر خوانندگان و علاقه‌مندان نشان می دهد.

1-5- روش تحقیق