عنوان                              صفحه

 چكیده 1

مقدمه : 2

فصل اول: کلیات وتبیین مفاهیم

۱-۱- بیان مسئله 6

۱-2- سؤالات تحقیق 8

1-3- فرضیه ها 9

1-4- اهداف تحقیق 9

۱-۴-۱-اهداف نظری 9

1-۴-2-اهداف كاربردی 10

۱-۵- پیشینه پژوهش 10

۱- ۶- روش پژوهش 13

۱-۷- نوآوری ودشواری پژوهش 13

۱- ۸- مفاهیم 14

۱-۹- کلید واژه ها 15

۱-10- اهمیت شناخت احکام خوردنی ها و آشامیدنی های حلال 19

1-11- اهمیت خوردن غذا 20

۱-12- تأثیرات غذا بر روح و روان انسان 23

۱-۱۳- غذاهای قرآنی 24

فصل دوم :احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها از نظر فقهای امامیه

۲-۱- اصل حلال بودن خوردنی ها 32

۲-۲- خوردنی های حرام درآیات قران 37

۲-۲- ۱- مردار 39

۲-۲-۲- خون 40

۲-۲- ۳-گوشت خوک 40

۲-۲-۴- حیوان با ذبح غیراسلامی 41

۲-۲- ۵- حیوان خفه شده 42

۲-۲- ۶- حیوان کتک خورده 43

۲-۲- ۷- حیوان پرتاب شده 43

۲-۲- ۸ – حیوان شاخ زده شده 43

۲-۲- ۹ – شکارمرده ی درندگان 43

۲-۲- ۱۰- حیوان کشته شده بر آستان بت ها 44

۲-۲- ۱۱- حیوان کشته شده با بخت آزمایی 44

۲-۲- ۱۲- شراب 45

۲- ۳- فلسفه غذا خوردن و آداب سفره در شیعه 49

۲-۴- حکم انواع خوردنی ها طبق نظر علما 56

۲- ۴- ۱- حیوانات دریایی 58

۲-۵- احکام خوراکی های حیوانی 60

۲-۵- ۱- اصل اولی در احکام خوراکی های حیوانی 62

۲-۵-۲- احکام خوراکی های غیرحیوانی 65

۲- ۶- بررسی نظر آیت الله حسینی سیستانی در مورد خوردنی ها 66

۲- ۷ – بررسی نظرآیت الله حسینی خراسانی در رابطه با احکام حیوانات 67

۲-۸- حکم انواع نوشیدنی ها طبق نظرعلما 69

۲-۸- ۱- انواع نوشیدنی های حرام 70

۲-۹- اسلام و گیاه خواری 72

۲- ۹- ۱- گیاه خواری و ساده زیستن در اسلام 72

۲-۹-۲-قرآن،کتابی مقدس برای خام گیاه خواری وسیستم های تغذیه درجهان 74

۲-۱۰- خواص انگور و انجیر درکتب و روایات 75

۲-۱۱- طب سنتی کدام نان را توصیه می کند؟ 77

فصل سوم:احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها از نظر فقهای اهل سنت

بخش اول: نظرات فقهای اهل سنت. 79

3-۱-1- انواع خوردنی ها 79

3-1-۲- طبقه بندی حیوانات حرام گوشت 80

۳-۱-۳- اقسام خوردنی های حلال و حرام 80

3-1-۴- احکام فقهی از نظر شافعی 83

۳- ۱- ۵- آداب غذا خوردن وآشامیدن در اهل سنت 84

۳-۱- ۶- حکم انواع نوشیدنی ها 87

بخش دوم: نظرات فقهای اهل سنت و امامیه در مورد احکام گوشتها 108

۳-۲- ۱- نظرات فقهای اهل سنت در مورد احکام گوشتها 108

۳- ۲- ۲- نظرات فقهای امامیه درمورد احکام گوشت ها 110

۳-۲-۳- نظرات مغایرفقهای اهل سنت و امامیه درمورد احکام گوشت ها 112

 

 

۳- ۲-۴- نظرات مشترک فقهای اهل سنت و امامیه درمورد احکام گوشتها 113

۳-۲-۵- حکم تناول میگو 115

۳-۲- ۶- خوردنی های تابو و تطبیق آن با اهل سنت 126

۳-۲-۷- نظرنگارنده 133

نتیجه گیری 134

پیشنهادات 138

فهرست منابع 140

چكیده

خداوند با آفرینش انسان، رزق و روزی او را همراهش آفریده است و برای استفاده انسان طبیعت زیبا و تمام حیوانات و میوه ها و سبزیجات را در اختیار قرار داده است. تا از آن ها برای خوردن، آشامیدن، پوشاک، مسکن و سایر نیازهای خود به کارگیرد. آن چه انسان می خورد و می نوشد در روح و روان و نیز جسم او تأثیرگذار است، از این رو خداوند متعال برخی از آن ها را حرام و برخی دیگر را حلال کرده است. بحث اطعمه واشربه یکی از مهمترین مسایل درجهت استمرار و بقاء هر موجود زنده ای است. به خصوص انسان که اشرف مخلوقات است. اطعمه و اشربه در لغت به معنای خوردنی ها و نوشیدنی ها می باشد. در لسان بیشتر فقها اطعمه و اشربه به همین معنا می باشد. در این خصوص پایان نامه ی حاضر پژوهشی است فقهی – تطبیقی، که نظرات فقهای مذاهب خمسه پیرامون احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها مطرح گردیده است. و ادلّه ی موافقین و مخالفین مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. بنابراین روش پژوهش یک تحقیق نظری از نوع توصیفی میباشد. مطالب مورد نیاز را با بهره گرفتن از کتابخانه، کتابخانه ی دیجیتال، نمایه ی نشریات، مقالات مرتبط، و فضای مجازی وب، گردآوری کرده ایم. حاصل این تحقیق که با هدف استخراج نقاط اشتراک و افتراق آراء فقهای امامیه و اهل سنت در خصوص احکام خوردنی ها و نوشیدنی ها، صورت گرفته است؛ به شرح زیر می باشد.

۱.در فقه امامیه و اهل سنت تعریف جامعی از اطعمه و اشربه صورت نگرفته است؛ بلکه بیشتر به احکام آن اشاره شده است.

۲.اکثر فقهای امامیه در مورد احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اتفاق نظر دارند.

۳.میان فقهای امامیه و اهل سنت در مورد احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اختلاف نظر وجود دارد.

۴.میان فقهای مذاهب اربعه نسبت به احکام اطعمه و اشربه و مصادیق آن اختلاف نظر وجود دارد.

واژه های کلیدی: اطعمه، اشربه، امامیه، اهل سنت.

 مقدمه:

قرآن کریم کتاب هدایت بشر تا قیامت است، لذا از هیچ یک از امور مهم و تأثیرگذار در زندگی انسان فروگذار نکرده است. تغذیه از اموری به شمار می‌رود که مورد توجه ویژه قرآن کریم است. این کتاب شریف علاوه بر توجه به اصول کلی و اساسی تغذیه، از بعضی غذاها نام برده است که دانشمندان اهمیت و ارزش غذایی و درمانی آن‌ ها را یادآور شده‌اند و کتب و مقالات متعددی در موردشان نگاشته اند و حتی در برخی موارد ادعای اعجاز کرده اند.

اشاره قرآن به مباحث تغذیه، نشان دهنده اهمیت تغذیه در زندگی بشر می باشد. از طرفی بررسی و بازگویی غذاهای قرانی به همراه یافته های قطعی علمی سبب دید نو افراد به دین و قرآن شد. و از سویی نیز به کار بستن این آموزه ها، به خصوص در بخش غذا درمانی قران، بسیاری از مشکلات را در این رابطه حل خواهد کرد. خوراکی های گوناگون در کنار تأمین نیاز غذایی بدن، به دلیل برخورداری از خواص متفاوت در درمان پیشگیری از امراض نیز نقش دارد.

در قرآن مجید آمده است؛ «فلینظر الانسان الی طعامه»انسان باید به غذا و خوراکش دقت کند که آیا پاک و پاکیزه است؟ به همین خاطر و به دلیل نقش مهمی که غذای پاک در روحیه و اخلاق انسان ها دارد. در دین اسلام توجه زیادی به بحث خوراکی ها و آشامیدنی ها شده، و حتی در فقه کتابی تحت عنوان «اطعمه و اشربه» قرار داده شده است. تا احکام حلال و حرام خوردنی ها و آشامیدنی ها در آن بیان شده. علاوه بر این، سفارش قرآن کریم به استفاده از غذاهای پاکیزه و حلال، نهی از تحریم طیّبات، نهی از غذاهای غیر بهداشتی و پرخوری، دقت در نوع غذای مصرفی، توجه به آفریدگار هنگام مصرف غذا، امساک و روزه و… زمینه مناسبی برای سلامتی انسان فراهم می كند.(کالیندو،۱۳۷۶،۱۵).

علاقه به لذت خوردن و آشامیدن یک امر فطری است برای این مطلب شواهد زیادی از آیات کریمه قرآن می توان به دست آورد که به نمونه ای از آن ها اشاره می نماییم:

آیاتی که نعمت‏های مختلفی از گیاهان و حیوانات دریایی و خشکی را که برای رزق و روزی انسان آفریده شده ذکر می‏فرماید. نظیر این آیه: و زمین مرده که ما آن را زنده کردیم و دانه‏اى از آن خارج ساختیم که از آن مى‏خورند، براى آنان نشانه‏اى است بر امکان معاد و در آن باغ‏هایى از درختان خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه‏ها شکافته و روان ساختیم. (یس/۳۳،۳۴).

آیاتی که در آن به استفاده از مأکولات و مشروبات امر شده، نظیر: سوره اعراف آیه ی ۱۶۰که خداوند متعال می فرماید: از پاکیزه‏هایى که روزى شما کرده‏ایم، بخورید، منتها این گونه امرها فقط جواز و رخصت استفاده از آن ها را می‏رساند.

یعنی خوردنی‏ها و آشامیدنی‏هایی به خاطر ضرری که به بدن یا روح وارد می‏سازند، ممنوع می‏شود؛ پس باید به اندازه‏ای خورد یا چیزی را باید خورد که به سلامتی لطمه نزند و هم چنین خوراک هایی که ضرر روحی و معنوی دارد بر فرض که ضرر بدنی هم نداشته باشد، نیز باید پرهیز شوند. مثل شراب و گوشت خوک، یا چیزهایی که بدون نام خدا ذبح شده‏اند:« وَ لا تَأْکُلُوا مِمّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ» و از آنچه نام خداوند بر آن برده نشده، نخورید. انعام/۱۲۱

چون خودِ استفاده از حیوانات و گرفتن جان آنها یک نوع تصرف در مخلوقاتی است که خدا به آنها حیات داده و حکمت الهی اقتضا می‏کرده که آنها زنده باشند و حیات داشته باشند. شما حیات را از اینها می‏گیرید و در واقع تصرفی در مملوکات خدا و مخلوقات خدا انجام می‏دهید که باید به اذن و نام او باشد، اگر انسان آن قدر غافل باشد و توجه به معنویات دراو ضعیف باشد که حتی در موقع کشتن حیوان توجهی به خدای جان آفرین نکند حق ندارد از چنین چیزی تناول کند.

دسته دیگری از ممنوعات است که بازگشت آن به حقوق مردم و ضررهای اجتماعی است؛ یعنی اگر به کیفیت خاصی از مأکولات و مشروبات استفاده شود حقوق دیگران تضییع می‏گردد و از این جهت ممنوع است؛ مثل آیاتی که دلالت می‏کند بر حرمت ربا و اموال مردم و اموال یتیمان و مانند:

« یا اَیُّهَا الَّذِینَ امَنُواْ لَا تَاْکُلوُا الِرَبّواْ اَضْعافاً مُضَاعَفه » اى کسانى که ایمان آورده‏اید، ربا را با سود چندین برابر مخورید. آل عمران/۱۳۰

برخلاف آن چه درقالب ذهن ها وجود دارد كه فكر می كنند تنها شیعه و سنی با هم در احكام شرعی در مواردی آراء فقهاشان متفاوت است. با دقت در کتب فقهی مذاهب پنج گانه مسلمانان به این نکته می رسیم که مذهب سنی هم با یکدیگر تفاوت هایی دارند.

نگارنده ضمن احترام به مشترکات میان مسلمانان از جمله: توحید، نبوت، معاد، دین، کتاب آسمانی و روایات معصومین(ع)، برآن است که به لطف الهی و مدد اساتید گرانقدر و اهل فهم و فن پس از بررسی اجمالی اقوال فقها پیرامون تعریف اطعمه و اشربه، به صورت تفصیلی به بررسی آراء فقهای مذاهب خمسه پیرامون احکام اطعمه و اشربه پرداخته و نتایج حاصل از پژوهش خود را در اختیار جویندگان علم و دانش قرار دهد.

با وجود زحمات زیادی که نگارنده در این راه مصروف داشته است؛ این اثر را خالی از نقص نمی داند. لذا رجاء واثق دارد که خوانندگان و پژوهندگان عزیز ضمن پذیرش عذر تقصیر، حقیر را از نظرات عالمانه ی خویش محروم نفرمایند.

1-کلیات