فصل اول: طرح پژوهش

تعریف مساله و بیان ضرورت انجام پژوهش……………………………………………………………………. 2

سابقه انجام پژوهش…………………………………………………………………………………………………… 3

فرضیه های پژوهش…………………………………………………………………………………………………… 4

اهداف پژوهش…………………………………………………………………………………………………………. 4

روش انجام پژوهش…………………………………………………………………………………………………… 5

فصل دوم: ادبیات تطبیقی

مقدمه……………………………………………………………………………………………………………………… 6

2-1ادبیات تطبیقی……………………………………………………………………………………………………… 6

2-2 تسمیه‌ی ادبیات تطبیقی…………………………………………………………………………………………. 8

2-3تاریخچه‌ ادبیات تطبیقی………………………………………………………………………………………. 9

2-4 مکاتب ادبیات تطبیقی………………………………………………………………………………………… 10

2-4-1 مکتب فرانسه………………………………………………………………………………………………… 10

2-4-2 مکتب آمریکا………………………………………………………………………………………………… 11

2-5 حیطه‌ی کارکرد ادبیات تطبیقی………………………………………………………………………………. 12

2-6فوائد ادبیات تطبیقی……………………………………………………………………………………………. 13

2-7ادبیات تطبیقی درایران…………………………………………………………………………………………. 13

2-8 ادبیات ترجمه…………………………………………………………………………………………………… 16

فصل سوم: دستور زبان فارسی و عربی

3-1 زبان و دستور زبان عربی…………………………………………………………………………………….. 20

3-2 زبان و دستور زبان فارسی…………………………………………………………………………………… 21

3-3 سیر تحول زبان شناسی نوین………………………………………………………………………………… 25

3-4 اقسام كلمه………………………………………………………………………………………………………. 28

3-5 انواع نقش ………………………………………………………………………………………………………. 36

فصل چهارم: شبه جمله

4-1 پیشینه اصطلاح جمله در نزد نحویان………………………………………………………………………. 41

4-1-1 تعریف جمله:……………………………………………………………………………………………….. 42

4-1-2جمله‌ی ساده:…………………………………………………………………………………………………. 42

4-1-3جمله‌ی مرکب……………………………………………………………………………………………….. 44

4-1-4انواع جمله‌ی مرکب…………………………………………………………………………………………. 44

4-1-5 جمله‌های استثنایی………………………………………………………………………………………….. 45

4-2 تاریخچه‌ صوت یا شبه جمله در فارسی……………………………………………………………….. 46

4-2-1 اصوات در ایران باستان:…………………………………………………………………………………… 46

4-2-2 صوت یا شبه جمله؟……………………………………………………………………………………….. 47

4-2-3 تفاوت صوت با اسم صوت ……………………………………………………………………………47

4-2-4 تعاریف شبه­جمله………………………………………………………………………………. ………….48

4-2-5 شبه جمله در دستور وابستگی…………………………………………………………………………… 48

4-2-6 شبه جمله در دستور گشتاری……………………………………………………………………………. 51

4-3 مختصات کلی شبه جملات (صوت)………………………………………………………………………. 52

4-3-1 ساختار آوایی……………………………………………………………………………………………….. 53

4-3-2ساختارمعنایی…………………………………………………………………………………………………. 53

4-3-3ساختارنحوی…………………………………………………………………………………………………. 61

4-4 شبه جمله در عربی……………………………………………………………………………………………. 62

4-5 اسم فعل در عربی……………………………………………………………………………………………… 64

4-5-1 مختصات کلی اسم فعل…………………………………………………………………………………… 65

4-5-2 مختصات ساختاری اسم فعل…………………………………………………………………………….. 65

قیاسی…………………………………………………………………………………………………………………… 66

منقول……………………………………………………………………………………………………………………. 66

مرتجل:…………………………………………………………………………………………………………………. 66

3-5-4 اسم فعل از نظر زمان………………………………………………………………………………………. 66

ماضی:…………………………………………………………………………………………………………………… 67

مضارع:…………………………………………………………………………………………………………………. 68

امر:………………………………………………………………………………………………………………………. 70

4-5-4 ویژگی‌های کلی اسم فعل ها…………………………………………………………………………….. 76

4-6 مفعول مطلق…………………………………………………………………………………………………….. 79

4-6-1 اقسام مفعول مطلق…………………………………………………………………………………………. 80

4-6-2 عامل مفعول مطلق………………………………………………………………………………………….. 81

4-6-3 حذف عامل مفعول مطلق…………………………………………………………………………………. 82

4-7 تحذیر…………………………………………………………………………………………………………….. 84

4-8 إغراء……………………………………………………………………………………………………………… 86

 

 

4-9 منادی…………………………………………………………………………………………………………….. 88

4-9-1 اعراب منادی………………………………………………………………………………………………… 88

4-9-2استغاثه…………………………………………………………………………………………………………. 90

4-9-3 ندبه……………………………………………………………………………………………………………. 90

4-10 حروف…………………………………………………………………………………………………………. 91

4-10-1 حروف تحضیض(برانگیختن)………………………………………………………………………….. 91

4-10-2 حرف ردع…………………………………………………………………………………………………. 92

4-10-3 حروف تنبیه……………………………………………………………………………………………….. 92

4-10-4 حروف مشبهة بالفعل…………………………………………………………………………………….. 93

4-10-5 حروف جواب…………………………………………………………………………………………….. 93

فصل پنجم: نتیجه گیری

نتایج…………………………………………………………………………………………………………………….. 95

منابع…………………………………………………………………………………………………………………….. 99

پیوست………………………………………………………………………………………………………………… 108

چکیده:

مطالعات وفعالیت­های تطبیقی در ایران سابقه­ زیادی ندارد. اما اخیراً محققان ادبی در زمینه ­های گوناگون از جمله در حیطه­ ­ادبیات به این­گونه پژوهش­ها اقبال نموده ­اند. سعی این پایان نامه نیز برآن است تا با تطبیق شبه­جمله یا صوت در عربی و فارسی، گامی دیگر در این عرصه بردارد. به همین منظور در ابتدا به مطالعه­ ادبیات تطبیقی، تعاریف، انواع مکاتب، کارکرد و فواید آن پرداختیم تا از رهگذر آن بیش­ تر با این سبک نوظهور آشنا شویم. سپس دستور و زبان فارسی، سابقه­ نگارش کتب دستوری، انواع کلمه و انواع نقش­های موجود در دستور سنتی و جدید را بیان کردیم و به این نتیجه رسیدیم که؛ در دستور سنتی و جدید نقش­هایی وجود دارد که از لحاظ عمل­کرد و معنا یکسان هستند اما با نام مختلف از آن­ها یاد می­ شود. پس از مطالعه­ دستور و زبان عربی و پیشینه­ آن­، انواع اسم­ها و نقش­هایی را که معادل­ معنایی شبه ­جمله­ فارسی است ، بیان شد. نقش­ هایی مانند:اسم­فعل، مفعول­ مطلق با عامل محذوف، منادی، اغراء و تحذیر، حروف تنبیه، ردع ، جواب، مشبهة بالفعل و تحضیض ، با نمونه­ هایی عمدتاً از قرآن و نهج ­البلاغه ذکر گردید. در زبان عربی به جارومجرور و ظرف و مضاف الیهی که گاهی وابسته به فعل و یا شبه فعل هستند و گاهی در جمله دارای نقش نحوی مستقل می­باشند عنوان «شبه جمله» اطلاق می­ شود در حالی که این شبه­­ جمله از لحاظ معنایی با مقوله­ی شبه ­­جمله­ فارسی که بیان­گر عواطف واحساسات گوینده­ است و دارای ساختارهای معنایی متعددی است کاملاً متفاوت می­باشد. در نتیجه از لحاظ کارکرد معنایی و جایگاه دستوری نمی­توان برای شبه­ جمله در دو زبان ، وجوه اشتراکی قائل شد و برای ترجمه­ی شبه­ جمله فارسی به عربی باید از کلمات و ساختارهای دیگری بجز شبه ­جمله­ فارسی کمک گرفت.

فصل اول: طرح پژوهش

تعریف مساله و بیان ضرورت انجام پژوهش:

عمر كوتاه تدوین كتب دستور زبان فارسی و پویایی این زبان موجب مطرح شدن سوالات و به وجود آمدن مسائل جدید می گردد؛ لذا ضرورت پژوهش در این عرصه واضح و مبرهن است.

به علت عجین شدن دو زبان فارسی و عربی با هم و تعاملات فراوان در حوزه­ زبان و فرهنگ، بررسی تطبیقی یكی از مقولات دستوری یعنی (شبه جمله یا صوت)، می ­تواند یكی از مبحث های مفید زبان شناسی، ادبی و دستوری باشد. این بررسی تطبیقی باعث افزایش آگاهی از میزان تأثیر و تأثر هر دو زبان می­گردد. زبان فارسی كه از خانواده­ی زبان های هند و اروپایی است از حدود هزاره­ی اول پیش از میلاد مسیح در بخش­های بزرگی از اروپا، جنوب و جنوب غربی آسیا رایج بوده است. زبان عربی هم در مجموعه­ی زبان­های سامی قرار می­گیرد كه شاخه­ای از آن شامل زبان­هایی چون عربی، عبری و آشوری می شود.

اصطلاح شبه جمله یا صوت به گروهی از واژه‌ها اطلاق می­گردد كه در همه­ی زبان­ها وجود دارد و بیانگر احساسات، عواطف و هیجانات درونی اهل زبان است. هر چند در مطالعات دستوری نوین این مورد در مقوله بندی واژه‌ها قرار نمی­گیرد، اما از زاویه‌ای دیگر بررسی می­ شود. دستور نویسان سنتی مفصل بدان پرداخته و در تعریف آن گفته­اند: شبه جمله كلمه­ای است ساده یا مركب كه متضمن معنی جمله می باشد. از این جهت خود به تنهایی جانشین یک جمله­ كامل می­گردد. به همه­ی كلمات این مقوله­ی دستوری اصطلاح شبه جمله اطلاق می­ شود.اما در زبان عربی وظیفه­ی بیان حالات عاطفی و روحی گوینده مانند : درد، شادی، تحسین ، تحذیر و… بر عهده­ كلماتی نظیر اسم­فعل و حروف تنبیه، باب اغراء و تحذیر است. اسم فعل لفظی است دلالت كننده بر فعلی معین كه مشتمل بر معنی، عمل و زمان همان فعل است ، اما علامت­های فعل را نمی­پذیرد و شباهتش به اسم نیز از لحاظ پذیرش تنوین ، مثنی و جمع ، مضاف شدن ، گرفتن الف و لام و تصغیر پذیری است که می‌توان آن را در زبان عربی معادل شبه جمله­ فارسی دانست.

سوالات اصلی: وجوه اشتراک و افتراق شبه جمله در زبان فارسی و عربی چیست ؟ معادل های ترجمه­ای شبه جمله‌ها از فارسی به عربی و بالعكس چگونه است؟ 2- سوالات فرعی: آیا جایگاه شبه­جمله‌ها در زبان فارسی و عربی یكی است؟ انواع و كاربرد شبه جمله‌ها در دو زبان به چه شكل­هایی است؟ آیا قواعد معنایی و دستوری شبه جمله­های زبان فارسی را می­توان به شبه­جمله­های زبان عربی نیز تعمیم داد؟

سابقه انجام پژوهش:

موارد زیر در رابطه با موضوع مورد پژوهش وجود دارد. مقالاتی تحت عنوان:

نجفی، سید رضا (1386)”تاملی در انواع جمله در زبان عربی”، نشریه ادبیات و زبان‌ها، دانشگاه آزاد مشهد، شماره 15و 16.

صفا، پریوش و بحرایی، مینا، “مطالعه­ فرایند گفتمانی بیان آرزو در زبان فارسی”، فصل نامه پژوهش­های زبان و ادبیات تطبیقی، سال اول شماره­ 2.

طبیبیان، سید حمید(1386) “بررسی حروف معانی در عربی و فارسی”، پژوهش نامه­ی ادبیات و علوم انسانی، ش 54، ص 345.

سرحدی، طاهر (1386) “نهادبندی و ترجمه در عمل”، فصل­نامه­ی مطالعات ترجمه، زمستان ، ش 20، ص 87.

محرابی، معصومه(1383) “نوسان عینیت زبانی در جملات تك واژه­ای”، فصلنامه­ پازند، ش 1 ، ص 31.

مختاری، قاسم”بررسی اسم فعل در زبان عربی”، فصل نامه­ پژوهش در زبان و ادبیات عربی، سال اول، ش 2.

 

سوالات اصلی: وجوه اشتراک و افتراق شبه جمله در زبان فارسی و عربی چیست ؟ معادل های ترجمه­ای شبه جمله‌ها از فارسی به عربی و بالعكس چگونه است؟ 2- سوالات فرعی: آیا جایگاه شبه­جمله‌ها در زبان فارسی و عربی یكی است؟ انواع و كاربرد شبه­جمله‌ها در دو زبان به چه شكل­هایی است؟ آیا قواعد معنایی و دستوری شبه ­جمله­ های زبان فارسی را می­توان به شبه­ جمله ­های زبان عربی نیز تعمیم داد؟

اهداف پژوهش:

اهداف كلی: بررسی تطبیقی شبه جمله در زبان فارسی و عربی .

اهداف جزئی: 1- بیان انواع شبه­جمله در زبان فارسی و عربی و پرداختن به وجوه اشتراک و افتراق گونه‌های آن 2- بررسی جایگاه دستوری شبه­ جمله در زبان فارسی و تطبیق آن با زبان عربی 3- تبیین كاركرد انواع شبه­ جمله در دو زبان 4- ذکر معادل­های ترجمه ­ای 5- مطالعه­ قواعد معنایی و دستوری شبه جمله در دو زبان فارسی و عربی.

فرضیه های پژوهش:

1- شبه­ جمله­ زبان فارسی و عربی وجوه اشتراكی ندارند.

2- شبه­ جمله‌ از فارسی به عربی معادل ترجمه ­ای ندارد. 

3- جایگاه شبه جمله‌ در زبان فارسی و عربی گوناگون است.

4- شبه جمله‌ در دو زبان فارسی و عربی دارای انواع و كاربرد متفاوت می باشد.

فصل اول: طرح پژوهش

1-1 تعریف مساله و بیان ضرورت انجام پژوهش………………….1

1-2 اهداف پژوهش……………………………….. 2

فصل دوم: بخش اول

2-1-1 مقدمه……………………………… 4

2-1-2 تعاریف ادبیات تطبیقی………………………………. 4

2-1-3 تسمیه‌ی ادبیات تطبیقی………………………………. 5

2-1-4 تاریخچه‌ ادبیات تطبیقی………………………………. 6

2-1-4-1 مکتب فرانسه……………………………… 7

2-1-4-2 مکتب آمریکا…………………………….. 8

2-1-5 حیطه‌ی کارکرد ادبیات تطبیقی………………………………. 8

2-1-6 فواید وکاربردادبیات تطبیقی………………………………. 9

2-1-7 ادبیات تطبیقی در ایران……………………………… 9

2-1-8 ادبیات ترجمه……………………………… 11

فصل دوم: بخش دوم

2-2-1 زبان و دستور زبان عربی……………………………….15

2-2-2 زبان و دستور زبان فارسی………………………………. 16

2-2-2 سیر زبان شناسی………………………………. 19

2-2-4 اقسام كلمه ازنظردستور نویسان قدیم وجدید……………….. 21

2-2-5 انواع نقش……………………………….. 27

فصل دوم: بخش سوم

2-3-1 تعاریف قید……………………………… 33

2-3-2 جایگاه دستوری قید……………………………… 34

2-3-3 قید به اعتبار ساختار و لفظ………………………………. 36

2-3-4 قید از نظر وابستگی به عناصر جمله (کارکرد قید) ……………..39

2-3-5 قیود از نظر معنی و مفهوم……………………………… 41

2-3-5 نتیجه……………………………… 45

فصل دوم: بخش چهارم

2-4-1 مفعول مطلق……………………………..61

2-4-2 حال……………………………..63

2-4-3 مستثنی……………………………..64

2-4-4 مفعول‌له……………………………… 65

2-4-5 مفعول‌معه……………………………… 65

2-4-6 مفعول‌فیه……………………………… 66

2-4-7 حروف……………………………….. 68

2-4-8 افعال ناقصه……………………………… 77

فصل سوم

3-1 قید زمان……………………………… 79

3-2 قید مكان……………………………… 82

3-3 قید مقدار……………………………… 84

3-4 قید تعجب……………………………..84

3-5 قید نفی………………………………. 85

3-6 قید تأكید و تصدیق………………………………. 86

3-7 قید تشبیه……………………………… 87

3-8 قید حالت……………………………….. 87

3-9 قید شك و تردید……………………………… 88

3-10 قید شرط………………………………. 89

3-11 قید تكرار……………………………… 90

3-12 قید آرزو……………………………… 90

3-13 قید سبب و علت……………………………….. 91

چکیده:

در مورد ادبیات تطبیقی تعریف متداولی از گذشته وجود داشته؛ مبنی براین ­که صرفاً به بررسی وجوه اشتراک آثار برخاسته از دو فرهنگ متفاوت می ­پردازد. حتی امروزه برخی از افراد ادبیات تطبیقی را تنها با این کارکرد می­شناسند. اما می­توان با نگاهی وسیع­تر، دامنه­ این رشته علمی را به

 موضوعات مختلف گسترش داد و زمینه را برای تفاهم و همدلی بین ملت­ها بیشتر فراهم آورد. ارتباط یا عدم ارتباط دستور زبان با ادبیات تطبیقی به عنوان شاخه­ای از این علم تغییری در اهمیت تأثیر فن ترجمه در اعمال فعالیت­های تطبیقی ایجاد نمی­ کند، چرا که از مقدمات مهم بررسی­های تطبیقی توانایی ترجمه­ی صحیح از متون است. لذا در این پایان نامه به مباحثی درباره قید در دو زبان فارسی و عربی پرداخته می­ شود. بدین منظور نخست تعاریف گوناگون درباره قید از دستور نویسان گذشته تا به امروز آورده شده است. تعاریفی که بیشتر به قابل حذف بودن قید، تقسیم بندی آن به مختص و مشترک و انواع محتوایی اشاره شده است. استفاده از ملاک­های ذهنی و دور از قاعده در بین دستوریان موجب گردیده که مرزبندی مشخصی در بین صورت­های مختلف قید از لحاظ ساختار و لفظ وجود نداشته باشد، لذا پس از جمع بندی نظرات دستور نویسان و با بهره گرفتن از آراء زبان شناسان جایگاه ساختاری قید مشخص شده است. به این ترتیب که با تمایز قائل شدن بین مقوله­ی قید و نقش قید اختلافات موجود در مورد دسته بندی قید به مختص و مشترک از بین می­رود چرا که اصطلاح قید هم برای نمایاندن یک مقوله­ی واژگانی مانند به خوبی، باعجله و. . . به کار می­رود، و هم برای نشان دادن نقش نحوی استفاده می­ شود. مورد دیگر قابل حذف بودن یا نبودن قید از جمله است که با بهره گرفتن از دیدگاه زبان شناسی مشخص می­ شود که در موارد محدودی حذف قید علاوه بر تغییر معنا، شکل دستوری جمله را نیز تغییر می­دهد. با شناخت کامل قید در زبان فارسی، معادلات معنایی و دستوری آن در زبان عربی آورده شده است. نتیجه این که در نحو عربی مبحثی به نام قید وجود ندارد. اما مواردی مانند: مفعول مطلق، مفعول له، مفعول فیه، حال، مستثنی، حروف و افعال ناقصه هستند که می­توانند از قیدهای فارسی نیابت کنند.

فصل اول: طرح پژوهش

1-1- تعریف مساله و بیان ضرورت انجام پژوهش:

زبان مهم ترین وسیله جهت برقراری ارتباط میان انسان‌ها و قالبی برای بیان اندیشه هاست، لذا یادگیری درست زبان‌های بیگانه در طول زمان و از جهات مختلف منشأ رسیدن به موفقیت‌های گوناگون می‌شود. نکته‌ی مهم این است که بررسی و شناخت دستور زبان، به دلیل ماهیت تحول پذیری بالایی که دارد هیچ گاه از حرکت باز نمی‌ایستد و از طرف دیگر با توجه به این که دستور نویسی در زبان فارسی مدت زیادی نیست که به صورت علمی پا به عرصه‌ی وجود گذاشته است، ضرورت پژوهش در این عرصه مشخص می‌گردد. تعاملات فراوانی که پس از فتح ایران توسط مسلمانان، با اعراب صورت گرفت موجب کاربرد گسترده‌ی زبان عربی در زبان فارسی گردید. تا جایی که شناخت صحیح و دقیق متون به میزان شناخت ما از زبان عربی بستگی دارد. همچنین زبان عربی بزرگترین زبان از زبان­های سامی می‌باشد كه با زبان عبری و آرامی هم خانواده است. از ویژگی‌های مهم و مشترک زبان­های سامی سه حرفی بودن اصل کلمات است بر خلاف زبان فارسی که یک زبان ترکیبی است و با بهره گرفتن از ترکیب وندها و یک تك واژ مستقل، کلمات متعدد می سازد. در این رساله سعی بر آن است که به بررسی تطبیقی معنایی و ساختاری قید در دو زبان پرداخته شود. قید کلمه یا گروهی است که مفهوم فعل یا صفت و. . . را به چیزی از قبیل زمان، مکان، حالت و. . . مقید کند. ویژگی اصلی قید آن است که از ارکان اصلی جمله نباشد و بتوان آن را از جمله حذف کرد. قید از نظر نوع و ساختمان دو گروه است: 1- مختص (کلماتی که همیشه قید هستند و جزء نقش قیدی نقش دیگری نمی‌پذیرند) و2- مشترک (کلماتی که در غیر قید نیز به کار می‌روند). قید به اعتبار لفظ نیز سه دسته­ی 1- مفرد 2- مؤول 3- مرکب را تشکیل می‌دهد و از نظر معنا به شمار کثیری از مفاهیم زمانی، مکانی، تأکیدی، کیفیتی و…تقسیم بندی می­گردد. قید در دستور زبان عربی مشخصاً به عنوان یکی از حالات نحوی بدین معنا وجود ندارد. بلکه در نقش­هایی چون مفعول مطلق و مفعول فیه و حال و…به کار می‌رود که بیان گر مفهوم قید دستور زبان فارسی می­باشد. سوالات اصلی:

1) آیا ساختار معنایی قید در زبان فارسی و عربی از مطابقت رو ساخت دستوری واحد برخوردار است؟

2) از میان چهار مؤلفه­ی معنایی « اشیاء، روی دادها، ویژگی ها، روابط» قیود، در هر دو زبان به كدام یک از موارد مربوط می شود؟

3) آیا برای ترجمه مفاهیم قیدی، از زبان عربی به فارسی و بالعکس، نیازمند معادل سازی هستیم؟

سوالات فرعی: 1) آیا قید در زبان فارسی و عربی دارای برابر نهادهای ترجمه‌ای می‌باشد؟

2) موارد وجوه اشتراك و افتراق قید در زبان فارسی و عربی تا چه اندازه است؟

2-1- سابقه پژوهش

موارد زیر در رابطه با موضوع مورد پژوهش وجود دارد؛ مقالاتی تحت عنوان:

1- مقایسه قیود و عبارات قیدی فارسی با واژه ­ها و عبارات همانند آن در عربی/ خسرو فرشیدورد، نشریه دانشکده دانشگاه اصفهان، شماره 2 و3.

2- قید جمله و قید فعل در زبان فارسی / محمد راسخ مهند، مجله زبان شناسی، بهار و تابستان 82.

3- بررسی صوری و معنایی قید در زبان فارسی/ زهرا زندی مقدم، نشریه ادبیات و زبان­ها، «دستور»، شماره5.

4- تجزیه و تحلیل توزیعی، نقش و معنایی گروه قیدی در زبان فارسی/ جلال رحیمیان، دو فصلنامه پژوهشهای زبان شناسی، شماره 1، پاییز و زمستان 88.

5- زبان دستور،44 مقاله درباره دستور جدید/ غلام رضا عمرانی، زبان دستور، 44 مقاله درباره دستور، انتشارات لوح زرین.

3-1- فرضیه های پژوهش

1) ساختار معنایی قید در زبان فارسی و عربی از مطابقت رو ساخت دستوری واحد برخوردار نیستند.

2) از میان چهار مؤلفه ی معنایی« اشیاء، روی دادها ، ویژگی ها، روابط » قیود، در هر دو زبان به ویژگی ها در ساختار دستوری دلالت می کند.

3) برای ترجمه مفاهیم قیدی، از زبان عربی به فارسی و بالعکس، نیازمند معادل سازی بوده و ترجمه­ تحت اللفظی همیشه پاسخ گو نیست.

4) قید در زبان فارسی و عربی دارای برابر نهادهای ترجمه­ای می باشد.

5) وجوه اشتراك و افتراق قید در زبان فارسی و عربی در موارد بسیاری است.

4-1- اهداف پژوهش

1- اهداف كلی: بررسی تطبیقی قید در زبان فارسی و عربی

آنچه در این تحقیق مد نظر می باشد ادبیات زندان شامل: بررسی اصلاحها، اشعار، دیوار نوشته ها،دلنوشته های افراد درون زندان می باشد که در این تحقیق فصل اول پیرامون اصلاحهای رایج در محیط زندان و فصل دوم دلنوشته ها و خاطرات زندانیان، فصل سوم شامل دیوار نوشته ها می باشد و در پایان تصاویری از منتخب دفترچه های خاطرات زندانیان پیوست می باشد.

اصطلاحهای رایج در محیط زندان: شامل ویژگی اصلی یک اصطلاح باید در خصلت نمادین و نشانه ای بودن آن دانست و دوم اینکه در اختصار و خلاصه بودن آن و در بین زندانیان جنبه رمزگونه دارد.

دلنوشته ها یا اشعار:اشعار درون دفاتر خاطرات یا دلنوشته های زندانیان می تواند حاصل تراوش فکری خود زندانیان یا اشعار یا متن های ادبی و جملات قصار از بزرگان علم و ادب که ورد زبان افراد عامی می باشد و معمولاً زندانیان با مراجعه به حافظه خود آنها را مکتوب می کنند تا اندکی از دلتنگی های خود بکاهند و با نوشتن این اشعار و متن ها به همزاد پنداری روی می آورند.

دیوار نوشته ها: در هر زندان دیوارهایی پر از عکس و نوشته می باشد که روزی توسط کسی نوشته شده اند تادیگران بخوانند یا باقی بمانند برای یادگاری و شاید احساسی، یا اعتراضی ، خاطره ای و یا درد دلی را بیان کنندو جمع آوری کلمات منقوش بر دیوارهای زندان که در این تحقیق به عنوان دیوارنوشته ها یاد می شود و مضامین این مطالب شامل 1- زندگی 2- عشق3- انتظار4- تنهایی و غیره می باشد و دیوار نوشته های ترکیب است از نوشته ها- عکس ها و نقاشی های روی دیوارهای زندان.

مقدمه:

تصور ذهنی افراد جامعه و آنچه به عنوان زندان یاد می شود و مردم با دیدن آن،ذهنشان مشوش می شود و نگران کننده است،دیوارهای بلندی که در هر طرف آن دنیایی متفاوت از همدیگر می باشند، چه بسا انسانهایی هستند که با تمام بی گناهی، بی اطلاعی، بی کسی، دست سرنوشت و یا قانون های نوشته در کتابها، چه بسا از روی حق و افرادی به ناحق ،افرادی آگاهانه و افرادی ناآگاهانه سرنوشتشان آنگونه رقم خورده است که در پشت دیوارهای بلند عمرشان را بگذرانند و چه بسا افرادی هستند که مستحق بدترین مجازاتها می باشند ولی آزادانه در پیش دیوارها،مست غرورند و هرگز در مخیلة خویش آنگونه تصور نمی کنند که جایگاه واقعی آنها در پشت آن دیوارهای بلند است و در خوشیهای خویش جولان می دهند و خم به ابرو هم نمی آورند و در هنگام عبور از کنار دیوارهای زندان نیشخندی هم می زنند.

و اما در هر زندان دیوارهای پر از عکس و نوشته که روزی نوشته شده اند تا خوانده شوند شاید،تا باقی بمانند ،شاید تا احساسی را بیان کنند،اعتراضی،خاطره ای،درددلی. شاید احساسات گوناگونی که درقالب عکس ، نقاشی و واژه ها بر دیوارهای زندان شکل گرفته اند.

هنگامیکه در زندانها به دنبال دیوارنوشته ها یا بهتر بگویم دل نوشته ها می گردی ، به هر جایی سرک باید بکشیم، از پشت بام گرفته تا بندهای عمومی، سلولهای انفرادی و اتاقکهای نگهبانی. هر جا که دیواری هست، سقفی هست یا میله ای که بتوان بر آن نوشت یا کشید. در این دنیای پر از رمز و راز است،محصور گفته ها و خواسته های کسانی هستیم که آنها را نمی شناسیم و هیچ گاه شاید نتوانیم به عمق و دورن خواسته های آنها پی ببریم.

در این دنیا، دیوار نوشته ها و اشعار آرزوهای افراد گاه چنان کوچک شده اند، چنان رنگ و بویی متفاوت با هم دارند که نمی توانیم آنها را در ذهن خودمان مرتب کنیم.

گوناگونی افراد و احساساتشان را از روی نوشته هایشان احساس تنهایی، احساس فراموش شدگی،احساس طلب کمک از عزیزان، دوستان، از خدا، احساساتی مشترک زندانی و زندانیان می باشد .

چرا هستند؟ نوشته ها چرا هستند؟ آنها را نگاه می کنیم و آنها هم ما را نگاه می کنند،آیا آنها صرفاً یک عادت دیرینه دیوارنویسی هستند؟آیا تلاشی هستند برای خود در لحظه ای که حرف زدن از هر زمانی دشوارتر است؟ آیا مینویسند که از خود سؤال کنند که چه می نویسند و چرا؟ یا اینکه به نوشته هایشان بی اعتنا بوده اند ولی نوشته اند بی آنکه به فکر برآورده شدن نیاز نگرشی باشد که نقطة اتکایی را طلب می کند؟ آیا این نوشته ها از روی ناامیدی نوشته شده اند یا برای ساختن یک زندگی دیگر،بیان ارزشهایی جدید و آرزوهایی که قابلیت بروز در دنیایی واقعی را پیدا نکرده اند؟ آیا این نوشته ها کلماتی هستند که واقعیت و رؤیا را در ذهن نویسنده اش،با هم آشتی می دهند؟

واما اگر از سؤالاتی که از ذهن خودم تراوش می کند بگذرم و در باب گردآوری جملات و اشعار و دیوارنوشته ها که گاه توانسته ایم انشایی و املایی که داشتند به همان صورت نمایش داده شده است و سعی نگارنده بر آنها بوده است که مطالب گردآوری شده را در مضمونهایی که به یکدیگر شبیه تر هستند در کنار هم گنجانده شود تا برای فراگیران و خوانندگان و علاقمندان لذت بخش و مورد استفاده قرار گیرند.

مضامینی که مطالب را براساس آنها مرتب می کنیم عبارتند از:

 

 

1) زندگی 2)عشق          3)انتظار                    4)تنهایی         5)غیره

و امیدواری نگارنده آن است که مضمون هر فصل آن طور که خودش می خواهد به ذهن بخواند و در ذهن راه یابد و خود را بسازد.

دیوار نوشته ها ترکیبی است از نوشته ها، عکس ها و نقاشی های روی دیوارهای زندان.

«هر کس زندان را تجربه کرده باشد،سپری کردن یک روز در آن را برابر با یک عمر می دانند،عمری که تنها با یک دیوار از جریان رایج زندگی فاصله می گیرد . دیواری تلخ که تو با تنهایی و ناامیدی و غم و رنجت در پشت آن راه می روی ، گریه می کنی، می خندی، از لای میله های عمودی به دنبال آسمان می گردی،می نویسی از روی سرگردانی، می نویسی تا از غربت فرار کنی، می نویسی چون امکان دسترسی به وسیله ای دیگر برای بیان احساساتت را نداری،می نویسی از روی نفرت، از روی عشق یا می نویسی تنها از روی عادت دیرینه ی دیوارنویسی» این نوشتة شرح حرفهای دل یک زندانی و بهانه ما برای نوشتن این مطالب است.

و امیدواریم که توانسته باشیم حق مطلب را ادا کرده باشیم.

بیان مسأله:

بررسی اصطلاحهای رایج، اشعار، ضرب المثل ها، دلنوشته ها، دیوار نوشته ها در محیط داخلی زندان به صورت شفاهی و مکتوب ما بین مدد جویان زندان معمولأ اصطلاحاتی بکار می روند که جنبه سمبلیک ورمز آلود دارند واین اصطلا حها می تواند بصورت نا مگذاری . القاب. صفات وغیره ….باشد .

دلنوشته ها: قرار گرفتن زندانیان در محیطی محدود وسر بسته وداشتن محکومیت وقرار گرفتن در چنین فضا ومکانی معمولأ هر فردی برای خود سر گرمی وچیزی را دنبال می کند واکثر این افراد از سر دلتنگی، احساس ندامت ، انتقال تجربه خود به دیگران ، وبیکاری شروع به نوشتن می کنند وهر چیزی که این افراد از سراحساس بیان می کنند خواه از ذهن خود باشد وخواه استفاده از محفوظات در قالب دلنوشته قرار می گیرد .

دیوار نوشته ها : معمولأ ذات واقعی زندان قرار گرفتن در محیط بسته واستفاده از امکانات محدود می باشد و محدودیت امکانات برای زندانیان گاه منجر به یاد داشت کردن ذهنیات ومحتویات ذهن خود برروی دیوار های اطراف خود می شود واین دیوار نوشته ها گاه برای یادداشت ،یادگاری گاهی از سر عبرت برای دیگران ،تاریخ ورود وخروج وغیره می باشد.

سوالات و فرضیات تحقیق:

در این تحقیق این سوالها مد نظر وامید است که در جستجوی پاسخ این سوالها بتوانیم تحقیق مورد نظر را دنبال وبه نتیجه برسانیم. که سوالات وفرضیات تحقیق عبارتند از :

1: اصطلاحات رایج در محیط زندان چه کلماتی هستند ؟

2:نوشته ها شامل چه عبارات وبا چه هدفی نوشته میشوند؟

3: دلنوشته ها از کجا وچگونه سرچشمه میگیرند؟ آیا همه دلنوشته ها زاده فکر وذهن زندانیان است؟ استفاده از محتویات ذهن زندانیان وخویشتن پنداری با این دلنوشته ها چگونه صورت میگیرد.؟

سوابق تحقیق:

با توجه به جستجوی اینجانب تا کنون در زمینه ادبیات زندان تحقیقی صورت نگرفته است . آنچه در زمینه مشابه با این تحقیق به آن پرداخته شده است در قالب حبسیه (در ادبیات سنتی )یا پراختن به خاطرات و اصطلاحهای زندانیان سیاسی قبل از انقلاب اسلامی ایران می باشد ودر نحقیق مذکور قصد داریم به اصطلاحات رایج در محیط داخلی زندان ، دیوار نوشته ها ودلنوشته ها بپر دازیم وامید آن است که کار صورت گرفته آغازی باشد برای تحقیق در ادبیات موجود بین این قشر از جامعه که بواسطه هر نوع محکومیتی که دارند از دنیای عادی ومردم معمولی مجبورند جدا باشند وما به دنبال این هستیم که ادبیات مذکور را به علاقه مندان زبان وادبیات فارسی ارا ئه نماییم ، باشد که مطلوب دل تمامی دوستداران این عرصه قرار گیرد.

روش تحقیق:

فصل اول: کلیات

درآمد:

اسناد و مکاتبات پیشینیان صرف نظر از اینکه یکی از ابزارهای مهم تحقیق در دوران مختلف تاریخ است می ­تواند برای شناخت زوایای گوناگون نثر فارسی و ارزیابی رشد آن نیز بسیار ارجمند باشد. اگرچه برای پاره­ای از دوره­ها، این­گونه اسناد اصلی کمیاب است، اما می­ توان با تحقیق و تفحص در متون مختلف به ویژه آثار ادبی و جنگ ها به تعداد زیاد­تری از این مدارک که برخی هم از جمله منشآت ادبی شمرده می شوند دست یافت. در ایران همچون برخی از کشور های دیگر به دلایل سیاسی و اجتماعی هیچگاه بایگانی ها یا مراکز حفظ اسناد وجود نداشته و اگر داشته در دسترس همگان نبوده و اصولاً چنین نهادهایی در ایران سابقه دیرینه­ای ندارد. شاید تغییر محل پایتخت در طی تاریخ و حملات اقوام مهاجم به این کشور چنین امری را ناممکن ساخته است. اما خوشبختانه بعضی از نویسندگان ایرانی اصول اسناد یا محتوای آن را در ضمن آثار خود گنجانده ­اند.        

یکی از گونه ­های اصلی این اسناد و مکاتبات پیشینیان نامه ­ها هستند. نامه­ های باقیمانده از ادوار گوناگون‏ تاریخی، از انواع مهم نثر فارسی به شمار می­آیند و در مطالعات گوناگون ادبیات، زبان­شناسی، تاریخ، جامعه ­شناسی، مردم­شناسی و غیره حائز اهمیت و بایسته و شایسته ی مطالعه‏ و تحقیق است. برخی از این نامه‏ها که خوشبختانه‏ از توفان حوادث روزگار درامان مانده، اسناد و شواهد معتبری هستند که توانایی و ذوق نویسندگان و ادیبان نامداری که در طول تاریخ ادبیات کشورمان از شهرت و آوازه‏ای بلند برخوردار بوده و هستند را نشان می­دهند. از این رو این نامه­ها از نظر ادبی، تاریخی، اجتماعی و سیاسی، ارزش و اهمیت بسزایی دارند، و پرداختن به آنها در حیطۀ پژوهشهای ادبی و جز آن ضروری می‏نماید. در واقع « با مطالعه و بررسی دقیق آنها به نکات و دقایق‏ دستوری، لغوی، چگونگی استعمال صنایع ادبی و سایر ویژگیهای سبک‏شناسی می‏توان دست یافت و از اسلوب بیان در ترسّل و شیوه­ نگارش مکاتبات‏ رسمی دیوانی که در دربارها رایج بوده، و همچنین‏ از سبک نگارش نامه‏های خصوصی ( اخوانیات) می‏توان آگاه شد و در بررسی سیر تطور و تحول نثر فارسی طی قرون و اعصار متمادی، اطلاعات ذی‏ قیمتی از این متون کسب کرد» ( مردانی، فیروز، ترسّل و نامه­نگاری در ادب فارسی، ص 37).

اگرچه امروزه ظهور فناوری­های جدید، امر مکاتبات بین افراد را محدود کرده است اما در گذشته­های نه چندان دور و در عهد قاجار، نامه‏نگاری یکی‏ از عوامل مهم در تداوم ارتباطات رسمی و دوستانه تلقی می‏گردید. در این دوران به دلیل کمبود وسایل ارتباط جمعی از یک سو و گسترش سطح عمومی سواد از سوی دیگر باعث شده است تا امورات‏ و احوالات افرادی از طبقات مختلف ( شاهان و شاهزادگان، طلاب و روحانیون، تحصیلکرده­های روشنفکر، شاعران و نویسندگان و حتی مردم عامی) مطرح، بلکه بسیاری از مسائل روز در نامه‏ها بیان می‏گردید که در مکاتبات رسمی و اداری به دلیل‏ مسائل امنیتی و سری، کم‏تر به آن پرداخته می‏شد. این پژوهش در تلاش است تا با شناسایی نوع نگارش، اصطلاحات و تعابیر ادبی به‏ کار رفته و اندیشه و مضامین انواع نامه­های برجای مانده از عهد قاجار، نقش و جایگاه نامه و نامه نگاری در رشد نثر فارسی را مشخص سازد.

با بررسی اسناد و نامه ­های باقیمانده در کتابخانه­ ها و موزه­ ها که بسیاری از آنها در مطبوعات و مجلات باز نشر یافته­اند با حجم انبوهی از نامه­های دورۀ قاجاریه مواجه می­شویم، برخی از این نامه­ ها ، نامه­ هایی است که بین شاهان و وزرا مبادله می­شده است ( مانند نامه­ های قائم­مقام فراهانی و امیرکبیر به شاهان قاجار)، برخی دیگر نامه­هایی است که بین شاهان و روحانیت مبادله شده است ( مانند نامه­ های میرزای قمی به شاهان قاجار) برخی از نامه­ها به مقصدهایی بیرون از ایران فرستاده شده ­اند یا از مقاصدی از بیرون ایران دریافت شده ­اند ( مانند نامه ­های مبادله شده بین ناپلئون و شاهان قاجار) و بالاخره برخی از دیگر نامه ­ها که در بین افراد تحصیلکرده عادی مبادله شده است و حاوی مضامین عاشقانه­­ و… است.

1-1- بیان مسأله

در این پژوهش تلاش می­ شود تا ضمن بررسی اجمالی پیشینه­ی انواع نامه و منشآت فارسی در عهد قاجار، آنها را از منظر ارزش­های ادبی و تغییراتی که در نثر رایج فارسی ایجاد کرده ­اند ( ازجمله چگونگی رسیدن از نثر مصنوع به نثر مرسل و تغییراتی که در ساده­نویسی و حذف برخی از قواعد به منظور تسهیل در بکار­گیری نثر فارسی) مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. تجزیه و تحلیل نامه­های عهد قاجار در این پایان نامه در حوزۀ ویژگی­های زبانی، نگارشی و دستوری و صورخیال و آرایه­های ادبی انجام می­یابد. در این پژوهش تلاش می­ شود تا به سوالات زیر پاسخ داده شود:

1- مهم­ترین ویژگی­های زبانی ، نگارشی و دستوری نامه­ های عهد قاجار کدام است؟

2- کدام یک از صورخیال و آرایه ­های ادبی در نامه ­های عهد قاجار اهمیت بیشتری دارد؟

3- نامه و نامه­ نگاری در عهد قاجار تا چه میزان از دوره ­های پیشین تاثیر پذیرفته است؟

4- نامه و نامه ­نگاری در عهد قاجار تا چه میزان بر دوره­ های بعدی اثر گذاشته است؟

 

 

2-1- پیشینه پژوهش

اگرچه تاکنون هیچ مطالعه جامع و مستقلی درباره ارزش ادبی و ویژگی­های سبکی نامه­های عهد قاجار انجام نیافته است اما می­توان به برخی از مطالعات و آثاری که تا حدودی نزدیک و مر تبط به این پژوهش هستند اشاره کرد. در حوزه­ مطالعات دانشگاه، پورعلی (1362) در پژوهشی به بررسی تحول در نامه نگاری از عهد قاجار تاکنون ( تا زمان نگارش پژوهش) پرداخته است. پژوهش او بیشتر به سیر تاریخی و گزارش اتفاقاتی که منجر به ایجاد تغییر در نامه­نگاری در اواخر عهد قاجار و دوران پهلوی شده است می پردازد، و بررسی و تحلیل سبک و ارزش­های ادبی نامه ­های عهد قاجار است.

در پایان­نامۀ دیگری که مرتبط با این پایان نامه انجام شده است، مهرآذر (1356) نامه‌نگاری در ادب فارسی تا پایان قرن پنجم هجری را مورد تفسیر و تحلیل قرار داده است. روش استفاده شده در این پایان نامه بر مبنای ارزش ادبی و سبک، است و پژوهشگر نامه­ های قرن­ های اول اسلامی را مورد توجه خود قرار داده است.

در مجموع پس از جستجو در منابع موجود در سال­های اخیر و بر طبق اصول جدید پژوهش، پایان نامه ای که به نامه­نگاری در عهد قاجار یا حتی دیگر دوره­ های ادبیات فارسی اختصاص یافته باشد، مشاهده نکرده است.

در حوزۀ مقالات و پژوهش­های علمی، مردانی (1377) در بخشی از مقاله پژوهشی خود با عنوان با عنوان ترسّل و نامه­نگاری در ادب فارسی­، به جایگاه قائم مقام فراهانی (به عنوان یکی از نامه­نگاران عهد قاجار) اشاره کرده و می­نویسد: « اهمیت تاریخی و محتوای نامه­های قائم مقام، از این جهت است که آیینه­ی تمام نمایی از حقایق و احوال اوایل عهد قاجار است و بدون هیچ گونه حب و بغض و تزویر و ریا و خویشتن‏داری، اوضاع سیاسی و اجتماعی حاکم‏ در آن عصر و روابط درباریان و وضعیت دربار فتحعلی شاه قاجار را بی‏کم و کاست منعکس‏ می‏نماید، زیرا غالب نامه­ها دربرگیرنده­ی دستورها و گزارشهایی است که از سوی شاه و ولیعهد صادر می‏شد و به وقایع روزمرۀ دربار و دولت و امور جاری مملکت مربوط بوده است» (مردانی، فیروز، ترسّل و نامه نگاری در ادب فارسی، ص 47). بدیعی (1373) در مقاله خود به بررسی نامه فتحعلیشاه قاجار به فرزندش عباس میرزابا رویکردی تاریخی پرداخته است. دانش پژوه (1341) در مقاله خود به تحلیل و بررسی نامه فتح علی شاه قاجار به میرزا ابوالقاسم محقق گیلانی قمی پرداخته است.

3-1- فرضیه های پژوهش

1- 1- نثر ساده، زبان محاوره، تنوع سبکی و تحول در جمله­بندی دستوری از مهم­ترین ویژگی­های زبانی، نگارشی و دستوری نامه­های عهد قاجار هستند.

2- اقتباس، سج، ترصیع، تضمین، کنایه و تمثیل از مهم­ترین صورخیال و آرایه ­های ادبی در نامه­ های عهد قاجار هستند.

3- نامه و نامه ­نگاری در عهد قاجار نسبت از دستاوردهای نثر فارسی دوره­ های پیشین بهره برده است.

4- نامه و نامه ­نگاری در عهد قاجار باعث رواج ساده­ نویسی و گسترش نامه­ نگاری در دوره ­های بعدی شده است.

4-1- اهداف و کاربرد پژوهش

هدف علمی تحقیق آن است که جایگاه و ابعاد دقیق نامه و نامه­نگاری در عهد قاجار و اثر آن بر نثر فارسی از آغاز تا قرن هشتم شناسایی و معرفی شود. بازخوانی و كشف ارزش­های اسناد مکتوب قاجاری، بررسی ارتباط بین حكمرانان و ادیبان در تاریخ ادبیات فارسی و شناسایی نقش نامه­نگاری در ماندگاری و بقای سیاست ها و شرایط اجتماعی از دیگر اهداف این تحقیق هستند. هدف کاربردی تحقیق آن است که مراکز علمی و دانشگاهی، دانشجویان ادبیات فارسی، مطالعات فرهنگ­شناسی، تاریخ، علوم اجتماعی، علوم­سیاسی، حقوق و نیز علاقمندان از نتایج آن استفاده کنند.

5-1- روش تحقیق

الف: نوع روش تحقیق

در این پژوهش به طورخاص از روش توصیفی بهره می­گیریم. بدین منظور با مطالعه اسناد و منابع مختلف و تقسیم ­بندی آنها به منابع دست اول و دست دوم و با عنایت به روش تحلیل درباره مؤلفه­ های فوق به بحث پرداخته و سرانجام استنتاجات و نتایج لازم استخراج می شود.

ب: روش گردآوری اطلاعات (میدانی، کتابخانه ­ای و غیره)

فهرست مطالب:

پیشگفتار…………………………………………ح

فصل اول: کلیات پژوهش………………………………………. 1

1-1 مقدمه………………………………………. 2

1-2 بیان مسئله و اهمیت موضوع………………………………………. 4

1-3 اهداف پژوهش………………………………………. 5

1-4 سوا­­ل­های پژوهش………………………………………. 7

1-5 محدودیت­های پژوهش………………………………………. 7

1-6 تعریف مفاهیم کلیدی………………………………………. 8

فصل دوم: چارچوب نظری و پیشینه پژوهش……………………………………….11

2-1 ناشنوایی………………………………………. 12

2-2 علل ناشنوایی………………………………………. 15

2-3 تاریخچة زبان اشاره………………………………………. 16

2-4 زبان اشاره………………………………………. 19

2-5 انواع سیستم اشاره………………………………………. 21

2-5-1 سیستم مفهوم- بنیاد………………………………………. 22

2-5-2 سیستم اشارة پاژه-گرمن(PGSS)……………………………………….

2-5-3 گفتار نشانه­ دار……………………………………….23

2-5-4 الفبای دستی……………………………………….24

2-5-5 ارتباط کلی یا همزمان………………………………………. 27

2-6 زبان‌شناسی زبان اشاره ……………………………………….27

2-6-1 شکل دست………………………………………. 31

2-6-2 مکان دست………………………………………. 33

2-6-3 حرکت دست………………………………………. 34

2-6-4 جهت دست………………………………………. 36

2-6-5 حالات صورت………………………………………. 36

2-7 فراگیری زبان در کودکان ناشنوا………………………………………. 39

2-7-1 مراحل فراگیری زبان اشاره………………………………………. 42

2-8 ساختواژه………………………………………. 48

2-9 زمان و نمود……………………………………….49

2-10 زمان و نمود در زبان اشاره………………………………………. 52

2-11 جمع­بندی فصل……………………………………….68

فصل سوم: روش پژوهش………………………………………. 69

3-1 روش پژوهش………………………………………. 70

3-2 ابزار گردآوری داده­ ها ……………………………………….70

3-3 جامعه و نمونة آماری………………………………………. 72

3-4 نحوه اجرا ……………………………………….73

3-5 روش تجزیه و تحلیل داده­ ها………………………………………. 76

3-6 جمع­بندی فصل………………………………………. 77

فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده­ ها……………………………………….78

4-1تجزیه و تحلیل داده ­ها………………………………………. 79

4-2 چگونگی بیان زمان و انواع آن در زبان اشاره ایرانی…………………… 80

4-2-1 قیدهای زمانی……………………………………….81

4-2-2 مشخصه­ های غیردستی………………………………………. 83

4-2-3 نشانگرهای واژگانی……………………………………….86

4-2-4 استفاده از گروه دستوری اعداد………………………………………. 88

4-2-5 عبارات زمانی……………………………………….90

4-3 چگونگی بیان نمود و انواع آن در زبان اشارة ایرانی…………………….. 92

4-3-1 نمود استمراری……………………………………….93

4-3-2 نمود عادتی………………………………………. 94

4-3-3 نمود مکرر……………………………………….95

4-3-4 نمود کامل……………………………………….96

4-4 یافته­ های پژوهش بر اساس جنسیت……………………………………….101

4-5 جمع ­بندی فصل………………………………………. 102

فصل پنجم: بحث و نتیجه­ گیری………………………………………. 103

5-1 بررسی توصیفی داده ­ها……………………………………….104

5-1-1 زمان در زبان اشاره ایرانی………………………………………. 106

5-1-1-1 نمونة واژگانی زمان………………………………………. 107

5-1-1-2 نمونة ساختواژی زمان (تکواژ تصریفی)………………………. 108

5-1-2 نمود در زبان اشارة ایرانی………………………………………. 110

 

 

5-1-2-1 نمونة واژگانی نمود……………………………………….111

5-1-2-2 نمونة ساختواژی نمود (تکواژ تصریفی)………………………111

5-2 جمع­بندی فصل……………………………………….112

5-3 پیشنهاداتی برای پژوهش­های آتی……………………………………….113

منابع فارسی………………………………………. 115

منابع انگلیسی………………………………………. 116

پیوست……………………………………….121

چکیده:

زبان اشاره ایرانی، زبانی دیداری/فضایی است که با دارا بودن ساختار نحوی و معنایی خاص خود در جامعه ناشنوایان در سرتاسر ایران با تفاوت لهجه ­های مختلف، رشد کرده است. وجود اشارات قراردادی در این زبان اثبات می­ کند که زبانی حقیقی است و تنها مجموعه ­ای از تصاویر در فضا نمی ­باشد. انگیزة اصلی از انجام پژوهش حاضر با بررسی چگونگی بازنمود زمان و نمود در زبان اشارة ایرانی، معطوف کردن توجه زبان‌شناسان به یکی از ویژگی­های زبانی این زبان (مفاهیم زمانی) است، تا بتوان آنها را از خصوصیات و طبیعی بودن آن آگاه کرد، چرا که در جامعه ناشنوایان از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است و تاثیر مستقیمی بر روی زندگی آنها دارد. به این منظور بخش اعظم پژوهش (مصاحبه و مشاهدة مشارکتی) با حضور در مکان­های مختلفی مانند کانون ناشنوایان، هیئت مذهبی ناشنوایان و هیئت ورزشی ناشنوایان در دو شهر شیراز و مشهد و همچنین همایش­های مخصوص ناشنوایان صورت گرفته است و بخش دیگر کار با بررسی فیلم­هایی از ناشنوایان مختلف در سرتاسر کشور بر اساس مشاهدة غیرمشارکتی انجام شده است و 20 نفر (10 زن، 10 مرد) از ناشنوایان به عنوان نمونه انتخاب شده ­اند. یافته­ های این پژوهش مشخص نمود که در زبان اشارة ایرانی برای مشخص کردن مفهوم زمان از روش­ های مختلفی مانند قیدهای زمانی، نشانگرهای واژگانی، مشخصه­ های غیردستی، گروه دستوری اعداد و عبارات زمانی طبق خط زمان فرضی استفاده می­ شود. جهت مشخص کردن نمود نیز از دو روش استفاده می­ شود. نمود مکرر، استمراری و عادتی از طریق تکرار در حرکات فعل و نمود کامل از طریق نشانگر واژگانی “تمام شدن” بیان می­شوند که تمامی روش­ها به­ طور گسترده در میان ناشنوایان مورد استفاده قرار می­گیرند.

پیشگفتار:

سخن گفتن (زبان) یکی از ویژگی­های ممتاز بشری است. انسان از راه سخن­گفتن با دیگر افراد جامعه ارتباط برقرار می­ کند، می­فهمد و می­ فهماند. گرچه از بیان کلمة زبان در نظر اول زبان بیانی به ذهن می­رسد اما زبان می ­تواند ادراکی، کتبی، اشاره و هر نوع علایم قراردادی دیگر را نیز شامل شود. زبان اشاره یکی از مهمترین روش­های ارتباطی میان ناشنوایان می­باشد که سبب می­ شود این افراد با یکدیگر و دیگران ارتباط برقرارکنند. حامیان زبان اشاره، در طول زمان ارزشی را که این زبان در جوامع ناشنوایان دارد بیان کرده ­اند، همانگونه که ودیتز[1] اظهار داشته است که زبان اشاره بهترین هدیة خداوند به ناشنوایان است. همانطورکه زبان­های گفتاری در جامعه شنوایان توسعه پیدا می­ کنند، زبان­های اشاره نیز به­ طور گسترده و مستقل در جامعه ناشنوایان در سرتاسر دنیا رشد و توسعه می­یابند. زبان­های اشاره به صورت همگانی نیستند به عبارت دیگر در کل جهان یکسان نیستند و مانند زبان­های گفتاری مختلفی که در سرتاسر دنیا وجود دارد، زبان­های اشارة مجزا و مستقلی نیز در دنیا موجود می­باشند و هر جامعه­ای زبان اشارة مخصوص به خود را به کار می­برد. زبان اشارة ایرانی نیز جزء یکی از این زبان­ها محسوب می­ شود. زبان اشارة ایرانی، زبانی دیداری/فضایی است که با دارا بودن ساختار نحوی و معنایی خاص خود به­ طور طبیعی در جامعه ناشنوایان در سرتاسر ایران با تفاوت لهجه­های مختلف، رشد کرده است و مورد استفاده قرار می­گیرد. نکتة قابل ذکر آن است که تمامی افراد با وجود تفاوت در لهجة خود به راحتی با دیگر ناشنوایان از مناطق دیگر ارتباط برقرار می­ کنند و این تفاوت اشارات مانعی برای عدم درک آنها نمی ­باشد، در حقیقت درک آنها بیان­گر این مطلب است که این تفاوت­ها، تفاوت لهجه است نه تفاوت زبان.

اشارات موجود در این زبان از نوع قراردادی و در بعضی موارد به ­صورت شمایل­گونه[2] هستند. وجود اشارات قراردادی در این زبان اثبات می­ کند که زبانی حقیقی است و تنها مجموعه ­ای از تصاویر در فضا[3] نمی ­باشد. تفاوت میان زبان اشارة ایرانی و به­ طور کلی همة زبان­های اشاره با زبان­های گفتاری این است که در زبان­های اشاره، اطلاعات از طریق ترکیب آوا بیان نمی­شوند بلکه از طریق ترکیب شکل[4]، جهت[5] و حرکت[6] دست و همچنین حالات صورت[7] منتقل می­شوند. مانند زبان­های اشارة دیگر، زبان اشارة ایرانی نیز متشکل از دو بخش دستی و غیردستی است که این دو بخش برای تولید و درک زبان اشاره بسیار حائز اهمیت می­باشند. بخش دستی شامل مواردی از قبیل شکل، جهت، مکان و حرکت دست می­ شود و بخش غیردستی در برگیرندة حالات صورت و بدن می­باشد. اشارات غیردستی (حالات صورت، چشم، ابرو، سر و غیره) در زبان اشاره نقش­های بسیاری را ایفا می­ کنند. مهمتر از همه، نقشی است که این اشارات در نحو ایفا می­ کنند. برای مثال، حالات صورت در اکثر زبان­های اشاره که زبان اشارة ایرانی نیز شامل آن می­ شود، برای سوال­های بله/خیر یا سوال­های که­ای استفاده می­شوند. در زبان اشارة ایرانی هنگامی­که اشاره­گر سوال بله/خیر می­پرسد، ابروهایش را بالا می­برد و کمی سرش را به سمت جلو کج می­ کند. هنگامی­که اشاره­گر سوال که­ای مانند کی، کجا، کدام و غیره را می­پرسد، ابروهایش را پایین می­آورد و کمی سرش را به سمت جلو می­برد در صورتی­که بدنش را به سمت عقب تکیه می­دهد و صورت نیز حالت جمع­شدگی به خود می­گیرد. در جملات شرطی نیز هنگام اشاره کردن، ابروها به سمت بالا حرکت می­ کنند.

علاوه برکلیه نقش­های نحوی، حالات صورت و حرکات بدن در بیان آهنگ گفتار[8]، تکیه[9] و درنگ[10] نیز نقش مهمی ایفا می­ کنند. درست مانند اصول زبرزنجیری که در زبان گفتاری جزء لاینفک کلام می­باشند، حالات صورت نیز جزء لاینفک زبان اشاره محسوب می­شوند. اما بر خلاف تکیه، آهنگ و درنگ که نمی­توانند به­ تنهایی بدون کلام استفاده شوند، بعضی از حالات صورت یا حرکات به­ تنهایی مورد استفاده قرار می­گیرند و جایگزین واژگان می­شوند. به­ طور کلی احساسات فرد اشاره­کننده در صورت وی که با حرکات بدن همراه هستند مشخص می­شوند. بنابراین آنچه که در رابطه با درک و تولید زبان اشاره از اهمیت برخوردار است، توجه به هماهنگ بودن کلیة اجزاء تشکیل دهندة آن می­باشد، زیرا یک اشتباه کوچک در یکی از بخش­ها منجر به تولید اشاره­ای دیگر می­ شود و درک مطلب را با مشکل مواجه می­ کند.

فصل اول: کلیات پژوهش

1-1- مقدمه

در طول دورة روشنفکری قرن هجدهم، بسیاری از فلاسفه مانند کاندیلاک[1] بیان کرده ­اند که زبان اشاره بر زبان گفتاری مقدم بوده است. مانند توصیف زندگی افراد ناشنوا و جامعۀ آنها، اخیرا تلاش­ هایی نیز در رابطه با فهم ساختار زبان­های اشاره به عنوان سیستم­های زبان ­شناختی صورت گرفته است. در تحلیل­های زبان­شناختی زبان اشاره، زبان‌شناسان در پی یافتن ویژگی­های زبانی این زبان­ها هستند و کلیة نظریه ­های زبانی را که تاکنون دربارة همگانی­های زبان ارائه شده ­اند، در مورد زبان­های اشاره بررسی کرده و به نوعی این نظریه­ها را محک می­زنند (شیک، مارشارک و اسپنسر[2]، 2006، ص1). در اوایل دهة هفتاد با تلاش و حرکت عظیم استوکو[3] بود که دریچه­ای جدید برای شناخت زبان اشاره به عنوان زبانی کامل در زبان‌شناسی باز شد. وی مطالعة علمی مدرن بر روی زبان­های اشاره را با نگرشی انسان­شناسانه و ساختارگرایانه[4] آغاز کرده و بر اساس آنها مشخص کرد که کلیة زبان­ها دارای ساختارهای منظمی[5] هستند (آرمسترانگ و ویلکوکس[6]، 2007، ص5). حدود نیم­قرن از شناخت زبان اشاره به عنوان زبانی کامل و طبیعی می­گذرد، اما هنوز بسیاری از افراد شناخت دقیقی از این زبان نداشته و تصور می­ کنند که فقط زبانی قابل قبول می­باشد که با تولید صدا همراه باشد. مطالعات انجام شده بر روی زبان­های اشاره این ادعا را تصدیق کرده که آنها زبانی با کلیة مشخصه­های دستوری و زبان­شناختی مانند زبان­های گفتاری هستند. این زبان­ها به­ طور معمول و بدون هیچ آموزش خاصی توسط افرادی که در معرض آن قرار گرفته، فرا گرفته می­شوند و از پتانسیل لازم در مواردی مانند هنر، استدلال، قوة تعقل و احساسات برخوردار می­باشند. همانگونه که افراد شنوا نسبت به زبان گفتاری خود احساس غرور و قدرت دارند، ناشنوایان نیز به زبان اشارة خود افتخار و نسبت به آن احساس قدرت می­ کنند (میر و سندلر[7]، 2008، ص2).

پژوهش حاضر با دارا بودن 5 فصل، کوششی در تبیین چگونگی بازنمود دو مقولة زمان و نمود در زبان اشارة ناشنوایان ایرانی می­باشد که ترتیب کلی مطالب در آن به این صورت خواهد بود: در فصل اول مقدمه، بیان مسئله، اهمیت موضوع، اهداف پژوهش، محدودیت­های پژوهش و تعریفی از کلیدواژه ­ها مطرح می­گردد. فصل دوم شامل دو بخش می­ شود؛ در بخش اول آن به­ طور کلی بعضی از مفاهیم نظری چون ناشنوایی، علل ابتلا به ناشنوایی، زبان اشاره، زبان‌شناسی زبان اشاره و فراگیری زبان در ناشنوایان به تفصیل معرفی خواهند شد و در بخش دوم این فصل به تعریفی از موضوعات اصلی (زمان و نمود) و مفاهیم ساختواژی و تکواژ تصریفی پرداخته می­ شود و سپس پیشینة پژوهش ارائه­ می­گردد. فصل سوم به معرفی جامعه آماری، روش پژوهش و بخش اجرایی پژوهش می ­پردازد. در فصل چهارم به ارائة یافته­ ها و تجزیه و تحلیل داده ­ها پرداخته می­ شود. در نهایت در فصل پنجم بحث و نتایج حاصل از بررسی میدانی و مشاهدات انجام شده در پژوهش مطرح می­ شود، در قسمت بعد آن پیشنهادات مربوطه و در قسمت پیوست چند نمونه از گفتار و مکالمات ناشنوایان ارائه می­شوند.

2-1- بیان مسأله و اهمیت موضوع

از دهه 1960 به بعد در آمریکا، اروپا و سایر کشورها با رخداد وقایع مختلفی از جمله مطالعات علمی زبان­شناختی در مورد زبان اشاره از طرف زبان‌شناسان، رشد نهضت حقوق مدنی و توسعة وسایل فناوری خاص ناشنوایان و به تبع آن، حضور فعال­تر ناشنوایان در جوامع باعث شد که به­تدریج ناشنوایان به عنوان یک گروه یا اقلیت مستقل فرهنگی- زبانی پذیرفته و شناخته شوند (آرمسترانگ و ویلکوکس[1]، 2003).

کم­ کم در این دهه، از طریق تحقیقات استوکو زبان اشاره به عنوان یک زبان با ارزش و کامل شناخته شد. در حقیقت وی انقلاب بزرگی را در طول تاریخ، جهت شناسایی زبان اشاره در دنیا به راه انداخت (ولی و لوکاس[2] ، 2000). اولین زبان اشاره­ای که در جهان مورد بررسی زبان­شناختی قرار گرفت زبان اشاره آمریکایی[3] بود که در سال 1979 کلیما و بلوجی[4] در کتاب معروف خود اشاره­های زبان[5] به توصیف ساختاری آن پرداختند. با وجود آنکه سال­ها از عمر بررسی زبان­شناختی زبان اشاره می­گذرد، هنوز رشته­ای نوپا و در حال رشد است که امروزه به­خوبی توانسته است توجه بسیاری از زبان‌شناسان را به خود جلب کند. نکتة بسیار مهم آن است که زبان‌شناسان کار بر روی زبان­های اشاره را با این پیش فرض آغاز می­ کنند که زبان­های اشاره نیز به اندازه زبان­های گفتاری، طبیعی هستند (شامل همان عناصری هستند که در زبان­های گفتاری موجود است) و نیازهای ارتباطی ناشنوایان را به­خوبی برطرف می­ کنند.

زبان اشارة ایرانی نیز از این قاعده مستثنا نیست. تاکنون شمار تحقیقات صورت گرفته در زمینة زبان‌شناسی زبان اشارة ایرانی در داخل کشور بسیار اندک بوده است. بنابراین انگیزة اصلی انجام پژوهش حاضر معطوف کردن توجه زبان‌شناسان به ویژگی­های زبانی زبان اشارة ایرانی است تا بتوان آنها را از خصوصیات و طبیعی بودن این زبان آگاه کرد. زیرا همانطور که زبان گفتاری در جامعه افراد شنوا اهمیت دارد، وضعیت زبان اشاره نیز در جامعه ناشنوایان از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است، چرا که این زبان تاثیر مستقیمی بر روی زندگی ناشنوایان به خصوص در بخش­های تحصیلی، پزشکی، حقوقی و شغلی دارد که بالطبع حفظ این زبان در جامعه آنها نیازمند شناخت بیشتر آن می­باشد.

[1] . Armstrong & Wilcox

[2] . Valli & Lucas

[3] . American Sign Language

[4] . Klima & Bellugi

[5] . Signs of Language

[1] . Condillac

[2] . Schick, Marschark & Spencer

[3] . Stokoe

[4] . Structural Linguistics

[5] . Regular Structures

[6] . Armstrong & Wilcox

[7] . Meir & Sandler

[1] . Weditz (A leader in the Deaf Community)

[2] . Iconic

[3] . Pictures in the Air

[4] . Hand Shape

[5] . Orientation

[6] . Movement

[7] . Facial Expression